Ένα θέμα το οποίο δεν θα έπρεπε καν να είχε συζητηθεί και αναδειχθεί. Το ζήτημα αφορά την προτεινόμενη επέκταση της λεωφόρου Γλαύκου Κληρίδη διά μέσου του Εθνικού Δασικού Πάρκου Αθαλάσσας, το οποίο απασχόλησε τη νομοθετική εξουσία και την Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής. Αυτό από μόνο του αποτελεί πισωγύρισμα για ολόκληρη την Πολιτεία, γιατί προφανώς ορισμένοι δεν μπορούν να αντιληφθούν πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τεχνικό έργο οδικής υποδομής. Ο λόγος γίνεται για κάτι πολύ δυνατό, πιο επιδραστικό και καταλυτικό που αφορά όχι απλώς τη σχεδιαζόμενη παραβίαση ενός άκρως σημαντικού χώρου πρασίνου αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: Το πώς τελικά αντιλαμβανόμαστε το μέλλον μιας πόλης, τη σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Το πάρκο είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο αναφοράς για χιλιάδες ανθρώπους, που όχι μόνο διαβιούν στην περιοχή αλλά που απολαμβάνουν, ως κομμάτι της καθημερινότητάς τους, αυτό το πολύτιμο μέρος πρασίνου. Είναι ο μεγαλύτερος και ο πλέον σημαντικός χώρος, με ιδιαίτερα υψηλό περιβαλλοντολογικό πρόσημο στην πρωτεύουσα, ένας πολύτιμος οικολογικός θύλακας.
Είναι για αυτό τον λόγο που η οποιαδήποτε σκέψη και σχεδιασμός παραβίασης αυτού του πρασίνου, ο οποίος αποτελεί αναγκαίο βοήθημα για την καλύτερη λειτουργία του αστικού ιστού της πόλης, είναι απαράδεκτη και ποσώς τιμά τους εμπνευστές του σχεδιασμού παραβίασης της συνεκτικότητας της περιοχής. Οποιαδήποτε επέμβαση που θα διακόψει τη συνοχή του ή θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του συνιστά μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική και κοινωνική απώλεια.
Οι τοποθετήσεις των βουλευτών και των κοινωνικών φορέων στη Βουλή ανέδειξαν εύστοχα ότι η προτεινόμενη διέλευση δρόμου από το πάρκο αποτελεί οπισθοδρομική προσέγγιση αστικού σχεδιασμού. Η λογική τού «όπου υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα, ανοίγουμε νέους δρόμους», είναι πλέον ξεπερασμένη. Μια σύγχρονη ευρωπαική πόλη είναι ανάγκη να υιοθετήσει πολιτικές μείωσης της κυκλοφορίας με άλλες βέλτιστες προτάσεις και λύσεις: Πολιτικές μείωσης της κυκλοφορίας, ενίσχυσης των μέσων μαζικής μεταφοράς, προώθηση εναλλακτικών μέσων μαζικής μεταφοράς και αναβάθμιση δημοσίων χώρων.
Η επέκταση της λεωφόρου μέσα από το Εθνικό Πάρκο Αθαλάσσας μπορεί να αποσυμφορήσει προσωρινά ορισμένους δρόμους, όμως μακροπρόθεσμα θα ενισχύσει την εξάρτηση από το αυτοκίνητο, θα αυξήσει τη ρύπανση και θα μειώσει το πράσινο, επιδεινώνοντας τελικά το ίδιο πρόβλημα που υποτίθεται πως επιχειρεί να λύσει.
Το να μειώνουμε την έκταση ενός εθνικού δασικού πάρκου το 2025, όπως τόνισε και η βουλεύτρια Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, είναι πράγματι αδιανόητο. Αντί για υποβάθμιση, θα έπρεπε να στοχεύουμε σε επέκταση και ενίσχυση των χώρων πρασίνου, ώστε η Λευκωσία να γίνει μια πιο ανθεκτική, πιο υγιής και πιο ανθρώπινη πόλη.
Η προστασία του Πάρκου Αθαλάσσας δεν είναι απλώς ζήτημα περιβαλλοντικής πολιτικής. Είναι ζήτημα πολιτισμού, ταυτότητας και συλλογικής ευθύνης. Η Πολιτεία, οι τοπικές Αρχές και οι πολίτες οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των παιδιών μας να ζουν σε μια πόλη που αναπνέει.
