Έξω οι τουρίστες από την Κύπρο! #Πελλότοπος

Εγώ, να σας την πω την αμαρτία μου, έχω κουραστεί. Οι μισοί δεν θέλουν να βάλουν εμβόλιο διότι προτιμούν την παντόφλα του Αγίου Εφραίμ και διότι θα αλλάξει, λέει, που μακάρι να άλλαζε, το DNA τους. Οι δε άλλοι μισοί έκαναν τον κόσμο ανάστατο διότι έπεσε η Πύλη Εμβολισμού. 

Είκοσι χιλιάδες ραντεβού όλα κι όλα είχε να διευθετήσει το κράτος, φωνάζουν οι δεύτεροι. Εάν, λέει, πέφτει η Πύλη στις 20.000 τότε τα κράτη με τις 200.000 τι πρέπει να κάνουν; Λογικό το ερώτημα, δεν λέω, ούτε κάνα ζόρι τραβώ να τους κάνω τον συνήγορο, όχι.

Απλώς τα κράτη εκείνα, είναι κράτη. Εμείς δεν φτιάξαμε κράτος ακόμα. Απλώς φαντασιωνόμαστε ότι έχουμε κράτος. Και όταν το επιχείρημα το θέτουν άλλοι πολιτικοί και ειδικά ο εγχώριος βασιλιάς της μιζέριας ο Νικόλας Παπαδόπουλος ο οποίος δεν κατέθεσε ποτέ μισή πρόταση για οτιδήποτε πέρα από τις αρνήσεις του, ε πώς να το κάνουμε, είναι και ντροπή. 

Αλλά πέρα από όλα αυτά, σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε άλλωστε, εμένα με εκνευρίζει αυτή η μιζέρια παντού. Κουραστήκαμε, σου απαντούν. Ένας λόγος περισσότερο να μην είμαστε μίζεροι. Τελειώνει.

Μέχρι και οι τουρίστες μας έφταιξαν. Έρχονται τουρίστες και δεν θα στέλνουν SMS. Θα είναι με γραπτό έντυπο. Τεράστιο σκάνδαλο! Γιατί να είναι με γραπτό έντυπο; Είμαστε δεύτερης κατηγορίας πολίτες εμείς, ρωτούν. Μακάρι να ήμασταν δεύτερης, είμαστε εικοστής δεύτερης αλλά, μάνα μου, δεν φταίνε οι τουρίστες γι' αυτό. 

Μα καταλαβαίνετε, μέχρι και τους τουρίστες που έρχονται στο 5% των ανοιχτών ξενοδοχείων να μας φέρουν ό,τι συνάλλαγμα θα φέρουν μπας και κινηθούν λίγο και οι περιοχές εκείνες, τους βλέπουμε πλέον ως… επιβάρυνση. Ρε συνέλθετε πλέον!

Έχουμε δύο SMS, τρία το Σαββατοκύριακο, έχουμε έντυπα διακίνησης αν χρειάζεται για να δουλέψουμε, το lockdown είναι στις 11:00, μέχρι το τέλος του Μάη, ενάμιση μήνας είναι, θα έχουμε μάλλον φτάσει σε επίπεδα ανοσίας για να επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς ζωής.

Έρχεται καλοκαίρι, δεν θα είναι σαν το περσινό, ό,τι και να γίνει τελειώνουμε. 

Όσο για τους τουρίστες θα έπρεπε να διερωτόμαστε, εάν βεβαίως πρέπει οπωσδήποτε να μας απασχολήσει και αυτό πια, κατά πόσον υπάρχει τρόπος να τους διευκολύνουμε για να γίνει η παραμονή τους όσο πιο ευχάριστη και ασφαλής γίνεται και να κλείσουν κι άλλοι για να έρθουν το καλοκαίρι. Και ναι, η συμφωνία ήταν εξ αρχής ξεκάθαρη. Αν είναι λάθος το τεστ και παρότι εμβολιάστηκαν διαγνωστούν θετικοί, εμείς αναλαμβάνουμε τη φροντίδα τους.

Δεν μας επιτρέπουν, λέει, εμάς να πηγαίνουμε στα ξενοδοχεία ακόμα. Άλλη αδικία εις βάρος μας! Δεν μας επιτρέπουν -ακόμα, το μελετούν όμως και μπορεί να αλλάξει σύντομα- μάλλον διότι δεν θέλουν να υπάρχει εκτεταμένος συγχρωτισμός με τους τουρίστες λόγω διασποράς. Αλλά το βλέπουν και αυτό.

Όλοι θέλουμε να πάμε παραλιακά ένα Σαββατοκύριακο. Όλοι μπουχτίσαμε, τι να κάνουμε; Εμείς ειδικά που κολυμπάμε και χειμώνα το χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο. Αλλά δεν γίνεται ακόμα. Στέλνουμε μήνυμα, κάνουμε το μπάνιο μας και γυρνάμε σπίτι μας.

Και να ρωτήσω και κάτι; Πόσοι και πόσες πήγαιναν σε ξενοδοχείο παραλιακά τον Απρίλη προ κορωνοϊού; Όλους τους έπιασε τώρα η κάψα για να πάνε τον Απρίλη; Και από αυτούς που ολοφύρονται εάν μας πουν αύριο, ok, ας πάνε και οι Κύπριοι, πόσοι θα κλείσουν;

Όχι, δέχομαι στοιχήματα! 5%; 3%; 1%;

Για αυτό, λέω. Όλοι πήξαμε. Όλοι έχουμε κουραστεί. Προς το παρόν, ζέστανε και ο καιρός, έχουμε την επιλογή των εξωτερικών χώρων για να βγούμε, έχουμε τρία SMS το Σαββατοκύριακο για να πάμε όπου γουστάρουμε. Και παρότι η Κομισιόν και η επίτροπός μας ειδικά τα έκαναν μαντάρα σιγά-σιγά εμβολιαζόμαστε, τελειώνουμε.

Ας το δούμε λίγο εύθυμα. Ας ξαναβρούμε όλοι το χιούμορ μας διότι κι αυτό είναι μεγάλη πληγή πια, έτσι; Κάνεις ένα αστείο και πέρα από τις ύαινες της πολιτικής ορθότητας που έχουν γεμίσει σαν ψείρες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι παντού πλέον, σου την πέφτουν και όλοι οι άλλοι. 

Δεν γίνεται, δεν είναι σωστό, δεν αυτό, δεν εκείνο, τους λέμε και εμείς που δεν έχουμε πολλή υπομονή να πάνε στα τσακίδια και μας κακοχαρακτηρίζουν, όχι ότι μας νοιάζει μεταξύ μας. Πόσο θα κρατήσει αυτό το βιολί με το κοντό και το μακρύ του καθενός και της καθεμίας;

Πόση μιζέρια, μάνα μου; Μέχρι πότε θα μας φταίνε όλα; Νισάφι πλέον, μαζί σας και με το μπούρου-μπούρου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ε μα πόσο; Φτάνει… Κανεί!