Γράφει ο ΑΘΩΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
Στην έκδοση της εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ ημ. 10/10/25 δημοσιεύθηκε άρθρο με τίτλο «Σε αδιέξοδο οι καταγγελίες πολιτών εναντίον δικηγόρων». Σε συνέχεια του εν λόγω άρθρου θα ήθελα να προβώ κάποιες συγκεκριμένες παρατηρήσεις /επισημάνσεις για το ίδιο θέμα. Τις παρατηρήσεις μου αυτές τις παραθέτω μετά από προσωπική εμπειρία, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν είμαι νομικός ή δικηγόρος.
- Το Πειθαρχικό Συμβούλιο των δικηγόρων επιβεβαιωμένα απορρίπτει από το αρχικό στάδιο, με αυθαίρετο τρόπο και χωρίς να αιτιολογεί την απόφαση του, στην συντριπτική τους πλειοψηφία τους τα παράπονα πολιτών εναντίον δικηγόρων. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει κάποιος αν συγκρίνει πόσα παράπονα υποβάλλονται ετησίως και πόσα από αυτά τελικά εκδικάζονται μέχρι τέλους, δηλ. και η ουσία τους. Στις περιπτώσεις παραπόνων δικηγόρων εναντίον δικηγόρων η αντιμετώπιση του Πειθαρχικού Συμβουλίου είναι διαφορετική για ευνόητους λόγους . Μάλιστα όπως ορθά επισημάνθηκε στο άρθρο του ΠΟΛΙΤΗ αυτές οι Αποφάσεις της εκ πρώτης όψεως απόρριψης δεν μπορούν να εφεσιβληθούν και υπάρχουν σχετικές Αποφάσεις του Ανώτατου που επεξηγούν τον λόγο. Να επισημανθεί ακόμη ότι αυτό το απίστευτο και απαράδεκτο γεγονός το αγνοούν ακόμη και δικηγόροι, αφού υπάρχει ένας αριθμός δικηγόρων που έκαναν οι ίδιοι Εφέσεις για τέτοιες Αποφάσεις και οι Εφέσεις αυτές απορρίφθηκαν για αυτόν τον λόγο.
- Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος ( ΠΔΣ) και ειδικά ο Πρόεδρος του κ. Βορκάς, που νίπτει τας χείρας του για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, δεν προχώρησαν μέχρι τώρα να ζητήσουν από το Πειθαρχικό Συμβούλιο όπως σε πρώτο στάδιο, μέχρι να τροποποιηθεί η νομοθεσία που θα επιτρέπει και τις εφέσεις, πράξουν το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι ότι το Πειθαρχικό Συμβούλιο πρέπει να αιτιολογεί όλες τις Αποφάσεις του, ώστε στις περιπτώσεις εκ πρώτης όψεως απόρριψης να γνωρίζει ο παραπονούμενος για ποιο λόγο απορρίφθηκε το παράπονο του. Για παράδειγμα, δεν είναι δίκαιο, λογικό και έντιμο να γνωρίζει ένας παραπονούμενος αν το παράπονο του απορρίφθηκε γιατί, ενδεχομένως, δεν ήταν αρμοδιότητα του Πειθαρχικού Συμβουλίου να το εξετάσει ή γιατί ο καταγγελλόμενος παρουσίασε συγκεκριμένα στοιχεία και τεκμήρια που το κατέρριπταν ή για κάποιο άλλο συγκεκριμένο λόγο. Τι πιο λογικό να υπάρχει μια τέτοια αιτιολόγηση αφού τίποτα δεν εμποδίζει να υπάρχει αυτή η αιτιολόγηση? Και γιατί ο ΠΔΣ δεν υιοθετεί αυτή την έντιμη και δίκαιη πρακτική, αφού το Πειθαρχικό Συμβούλιο είναι μέρος του και οι δικηγόροι που το απαρτίζουν είναι επίσης μέλη του ΠΔΣ και θα μπορούσε πολύ εύκολα να «επιβάλει» αυτή τη πρακτική?
- Όπως είναι γνωστό, οι δικαστές όλων των βαθμίδων έχουν ως ηλικία αναγκαστικής αφυπηρέτησης το 68ο έτος της ηλικίας τους. Αυτό δεν είναι τυχαίο αλλά ένας επιβαλλόμενος ηλικιακός περιορισμός διότι όταν κάποιος εκδικάζει υποθέσεις δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερης ηλικίας από ένα συγκεκριμένο όριο για λόγους που είναι τόσο ευνόητοι που δεν χρειάζεται να επεξηγηθούν. ΄Όμως στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΠΔΣ που είναι ένα Σώμα που λειτουργεί ως Δικαστήριο συμμετέχουν σε κρίσιμες θέσεις δικηγόροι που η ηλικία του ξεπερνά κατά πολύ το 68ο έτος της ηλικίας τους. Κάποιοι από αυτούς είναι μάλιστα ακόμη και 80 χρόνων . Ουδείς μπορεί να παραπονεθεί αν υπάρχουν 80χρονοι δικηγόροι που παρουσιάζονται ενώπιον Επαρχιακών ή άλλων Δικαστηρίων της Δημοκρατίας ως συνήγοροι πελατών τους που τους επέλεξαν, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να έχουμε 80χρονους σε ρόλο Δικαστή να εκδικάζουν υποθέσεις πολιτών στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΠΔΣ. Και τονίζω για να μην παρεξηγηθώ για ηλικιακό ρατσισμό κλπ ότι η παρατήρηση μου αυτή έχει ως μόνη αφετηρία και υπόβαθρο την συγκεκριμένη ηλικία αφυπηρέτησης των Δικαστών όλων των βαθμίδων που θ άπρεπε λογικά να εφαρμόζεται από τον ΠΔΣ και στη περίπτωση των μελών του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΠΔΣ.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν είχαμε τη δημόσια τοποθέτηση του Προέδρου του ΠΔΣ για τις πιο πάνω συγκεκριμένες επισημάνσεις.
