Δυο χρόνια και η συνταγή είναι πλέον γνωστή! Και ανήκει στις συνταγές Νίκου Αναστασιάδη, τώρα και στα περίπτερα με την ονομασία «Ο Συκοφάντης». Όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης τα βρίσκει σκούρα με αποφάσεις που πρέπει να λάβει σε θέματα εσωτερικού, καλεί Εθνικό Συμβούλιο για να μετακυλίσει την ευθύνη. Όταν στο εσωτερικό όλα έχουν αρνητικό πρόσημο και η εικόνα του συνεχίζει την ελεύθερη πτώση προς τα Τάρταρα, τότε, μπαίνει σε αεροπλάνο και κάνει συναντήσεις δεξιά και αριστερά για να μας αποδείξει ότι στο εξωτερικό «πετά» ο Πρόεδρός μας, ασχέτως αν στην Κύπρο «παραπατά». Σε κάθε του ομιλία, σε κάθε του ανάρτηση, θριαμβολογεί! Κείμενα και αναρτήσεις του κάνουν τους πολίτες να διερωτώνται σε ποια χώρα αναφέρεται και σε ποιους ανθρώπους. Είναι πλέον διάχυτος ο πανικός του Προέδρου ότι η εξίσωση για μια δεύτερη θητεία δεν του βγαίνει! Δυο είναι οι κύριοι λόγοι για αυτό. Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο κόσμος πλέον αντιλαμβάνεται πως οι δυνατότητες ή ικανότητές του είναι περίπου ικανοποιητικές για έναν ρόλο υπουργού αλλά όχι για Προέδρου. Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι συγκυβερνά με κόμματα «περιορισμένης ευθύνης». Δηλαδή, ο συνδυασμός ότι ο ίδιος δεν γεμίζει τα παπούτσια ενός Προέδρου (και το αντιλαμβάνεται αυτό) και παράλληλα δεν έχει δυνατούς συνεργάτες δίπλα του, εξαιτίας των κομμάτων που επέλεξε να συγκυβερνήσει, του αφαιρεί την προοπτική μιας δεύτερης θητείας. Αυτή η συνειδητοποίηση τού προκαλεί έναν τεράστιο πανικό και αυτός ο πανικός με τη σειρά του τον σπρώχνει σε μια ακατάπαυστη θριαμβολογία.
Το μόνο που θα του πιστώσω στα δυο χρόνια της θητείας του είναι η πλήρης στροφή της Κύπρου προς στη Δύση και η απομάκρυνσή μας από τη Ρωσία και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βέβαια, ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν είχε άλλα περιθώρια. Όφειλε να ακολουθήσει την υπόλοιπη Ευρώπη εξαιτίας της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και παράλληλα να «πείσει» διεθνώς ότι ο ίδιος δεν έχει καμιά σχέση με τον Αναστασιάδη και τα λερωμένα διαβατήρια. Οπόταν οι σχέσεις Κύπρου και Αμερικής πριν από τη θητεία Τραμπ ήταν πολύ καλές. Υποθέτω, θα συνεχίσει αυτό το μοτίβο παρ' όλη την εκλογή του Τραμπ. Μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια, ο Νίκος Χριστοδουλίδης στάθηκε πολύ τυχερός. Το ίδιο και η Κύπρος. Οι πόλεμοι στην περιοχή καθώς και η αστάθεια δημιούργησαν ευκαιρίες στην Κύπρο. Η οικονομία μας δέχτηκε τονωτικές ενέσεις εξαιτίας όλων όσοι ήθελαν να βρουν ένα ήρεμο και προσιτό σε τιμή καταφύγιο στην Κύπρο. Η καλή σχέση της Κύπρου, ως κράτος μέλος της ΕΕ, με το Ισραήλ καθώς και η καλή σχέση με την Αμερική σίγουρα έπαιξαν κάποιον ρόλο. Αυτό συνέβαλε και στη θετική εικόνα που έχουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την Κύπρο. Αυτά τα γεγονότα είναι απλά θετικά γεγονότα, όχι θρίαμβος. Θρίαμβος θα ήταν αν έλυνε το Κυπριακό!
Ας πάμε όμως στο εσωτερικό και τις θριαμβολογίες γύρω από ζητήματα πολύ καυτά. Ζητήματα όπως την έλλειψη νερού, την ενέργεια και το Κυπριακό. Ενώ και τα 3 φαίνονται ως ανεξάρτητα θέματα μεταξύ τους, δεν παύουν να είναι πλήρως αλληλένδετα και αλληλεξαρτώμενα. Η μη λύση δημιουργεί ελλείψεις. Ελλείψεις δημοκρατίας, διαφάνειας αλλά και ελλείψεις νερού και παραγωγής ενέργειας. Με λυμένο Κυπριακό θα υπήρχαν οι υποδομές και τα χρήματα που μας αποκόπτονται για ΑΠΕ από τον λογαριασμό της ΑΗΚ εδώ και πάρα πολλά χρόνια θα μπορούσε να διασφαλιστεί με τα διάφορα «check and balances» ότι πηγαίνουν για την αναβάθμιση του δικτύου. Πού πήγαιναν στα αλήθεια αυτά τα τεράστια ποσά; Με λυμένο Κυπριακό η ύπαρξη ενός ηλεκτρικού καλωδίου από την Τουρκία προς την Κύπρο και την Κρήτη δεν θα φάνταζε ως έγκλημα. Η αποθήκευση της ενέργειας είναι το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδηθεί άμεσα αν δεν θέλουμε τις διακοπές ρεύματος αλλά και τον περιορισμό στη χρήση των φωτοβολταϊκών. Όσο για την έλλειψη νερού, πέραν των σκανδάλων που πάνε πίσω στο 2008 για υποδομές, αφαλατώσεις κ.ο.κ., η απουσία λύσης μάς στέρησε τη συνεργασία για τον αγωγό νερού από την Τουρκία. Ο δήθεν θρίαμβος του Προέδρου για την επίλυση του υδατικού με τις 15 μονάδες αφαλάτωσης που θα μας στείλουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι ακόμη ένα πυροτέχνημα! Γιατί κανένας δεν ρωτάει πόσα θα μας στοιχίσει η εγκατάστασή τους; Ποιοι θα εμπλακούν στην εγκατάστασή τους; Γιατί κανένας δεν διερωτήθηκε για τα κυβικά νερού που θα παράγουν και αν θα είναι ικανοποιητικά για να βγάλουμε το καλοκαίρι;
Ποιος, τελικά, είναι σε θέση να περιορίσει τη θριαμβολογία του Προέδρου; Η αντιπολίτευση φαίνεται ότι δεν το πετυχαίνει και πάνω σε αυτό ποντάρει και ο Νίκος Χριστοδουλίδης για μια δεύτερη θητεία! Η «Τέταρτη Εξουσία» θα μπορούσε να βάλει φρένο σε αυτή τη θριαμβολογία ασκώντας αντικειμενική και διερευνητική δημοσιογραφία, υποχρεώνοντας τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση να λογοδοτούν. Δυστυχώς, όμως, οι διάφορες νομοθεσίες που ψηφίστηκαν στη Βουλή στραγγαλίζουν ακόμα περισσότερο την ελευθερία του Τύπου και δένουν τα χέρια των δημοσιογράφων υπό τον φόβο και την απειλή φυλάκισης. Δεν είναι τυχαίο ότι, εξαιτίας αυτών των νομοθεσιών, η Κύπρος από την 65η θέση διολίσθησε στην 77η θέση στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου!
