Πρώτη πράξη του θεάτρου του καραγκιόζη-«Η παρωδία μιας δίκης». Πρωταγωνίστρια η κατηγορούμενη πως οδηγούσε μεθυσμένη, διορισθείσα από τον Αναστασιάδη, επίτροπος Νομοθεσίας Λουίζα Ζαννέτου, άλλως «Ξέρεις ποια είμαι εγώ;» και σε ρόλο κομπάρσων μια δικαστής, ένας γιατρός και ο επίσης διορισθείς από τον Αναστασιάδη, Βοηθός Αρχηγός της Αστυνομίας, οι οποίοι αναλαμβάνουν, και τελικά «καταφέρνουν», μετερχόμενοι κυπριακά κόλπα, να βκάλουν την κατηγορούμενη, κούππαν άπαννη!
Τα γεγονότα: το όχημα της επιτρόπου, μέσα στο οποίο ήταν και το παιδί της(!), ανακόπτεται στις 2:30 τα ξημερώματα για έλεγχο. Ο επί καθήκοντι αστυνομικός, διαπιστώνοντας ότι η επίτροπος «μυρίζει έντονα οινόπνευμα», δεόντως την υποβάλλει σε αλκοτέστ, με την προκαταρκτική ένδειξη αλκοόλης να είναι διπλάσια του επιτρεπτού ορίου. Στη συνέχεια η υψηλόβαθμη αξιωματούχος μεταβαίνει στον αστυνομικό σταθμό για να δώσει επιβεβαιωτικό δείγμα εκπνοής, και αντί αυτού αρχίζει να τσιριλλά, απειλώντας ότι θα τηλεφωνήσει στον Αρχηγό της Αστυνομίας, αλλά…ω του θαύματος, ο αστυνομικός, τιμώντας τον όρκο του συμπεριφέρεται λεβέντικα και όχι μόνο δεν κωλώνει, αλλά της προσάπτει κατηγορία ότι αρνήθηκε να δώσει δείγμα εκπνοής για τελική εξέταση! Το ότι στη δίκη ο Βοηθός Αρχηγός, αντί να εκθειάσει τον υφιστάμενό του για το ήθος του, τον άδειασε(!), εξευτελίζοντας έτσι τον θεσμό που εκπροσωπούσε, το ότι ένας γιατρός πιστοποίησε ότι η κατηγορούμενη διαγνώστηκε με «μειωμένες αναπνευστικές εφεδρείες», δηλαδή, για να το πούμε στα ελληνικά, με «εξίκκιν αναπνευστικά…spares», γεγονός εντούτοις που δεν την εμπόδισε να καπνίσει «αρκετά τσιγάρα» εντός του αστυνομικού σταθμού, το ότι η δικαστής πείστηκε πως η κατηγορούμενη «ικέτευε» τον αστυνομικό να της πάρει δείγμα-διεκδικούσε δηλαδή το «δικαίωμα να υποβληθεί σε αλκοτέστ»-και το ότι ο γιατρός έκανε στην εντιμότατη καλή εντύπωση, τούτα ούλλα δεν είναι παρά μία ακόμη κυπριακή ιστορία για Αγρίους…
Πάλαι καλά να λαλούμε που ο αστυνομικός εγλίππαρέν την τζ’ εν τον εκάτσαν μέσα…
Στο διάλειμμα, διέκρινε κανείς στις πρώτες θέσεις, μεταξύ των (απαθών) θεατών, τους θεματοφύλακες των θεσμών, Γενικό Εισαγγελέα και Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, τζιαι τούτοι διορισμένοι που τον Αναστασιάδη…
Η δεύτερη πράξη-«Εκρούσαν το βλαντζίν μας», με πρωταγωνιστές τον ΠτΔ, τους απερχόμενους-αν δεν το εκαταλάβαν-υπουργούς Δικαιοσύνης, Γεωργίας και κυβερνητικό εκπρόσωπο, να βάλλουν απού ρέξει «ποιος θα υποτιμήσει περισσότερο τη νοημοσύνη του κόσμου».
Ο κορδελλοκόφτης Χριστοδουλίδης στην πρώτη, πλήρη μεστών νοημάτων δήλωσή του, στην προσπάθειά του να εξωραΐσει την καταφατσελλωμένην εικόνα του, τονίζει πόσο σημαντικό είναι «να ελέγξουμε την κατάσταση», για να προσθέσει στη συνέχεια, με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες προεδρικές εκλογές…ουπς, συγγνώμη, στο μέτωπο της πυρκαγιάς στην ορεινή Λεμεσού, πως «δεν είναι η ώρα για απόδοση ευθυνών», σαφώς υπονοώντας πως όταν έλθει η ώρα, δηλαδή την «κότσhινη Πέφτην», θα αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη και το θέμα θα θεωρηθεί λήξαν. Ο ανεκδιήγητος υπουργός Δικαιοσύνης, Μάριος Χαρτσιώτης, άλλως «ο εύθικτος», χαρακτηρίζει, χωρίς να κοκκινίζει από ντροπή, τον θάνατο δύο συμπατριωτών μας ως «ατυχές γεγονός», η δε καβαλήσασα το καλάμι υπουργός Γεωργίας, Μαρία Παναγιώτου, αμολά ασυναρτησίες, όπως «ο μόνος τρόπος να προλαβαίναμε την πυρκαγιά, ήταν να μην ξεσπάσει»! Τι να περιμένει κανείς από την πλέον τραγική επιλογή του ΠτΔ, η οποία χρειάστηκε να φκαιρώσουν τα φράγματα για να συνειδητοποιήσει, αν συνειδητοποίησε, την τραγική κατάσταση του υδατικού, που απαγόρευσε το ψάρεμα στο φράγμα του Μαυροκόλυμπου την επομένη που το εστραντζίσαν και που απηύθυνε έκκληση στα μωρά να μεν πιστικλίζουνται την ημέρα του Κατακλυσμού;! Και για να δέσει το γλυκό, ο Λετυμπιώτης, ο οποίος, μόλις πριν ένα μήνα διαβεβαίωνε πως «είμαστε προετοιμασμένοι όσο ποτέ άλλοτε », προσέδωσε προστιθέμενη αξία στον αχταρμά των κυβερνητικών λαφαζανιών, δηλώνοντας…δεν θυμάμαι τι, ούτε και έχει σημασία, αφού, ούτως ή άλλως περί κάποιας κλαννιάς θα επρόκειτο…
Και σάμπως να μην έφταναν όλα αυτά, έμελλε να το δούμε τζιαι τούτο: ένα βανάκι κινητής φωτοεπισήμανσης, να είναι παρκαρισμένο στο έμπα μιας από τις πληγείσες κοινότητες, την ώρα που μαινόταν η πυρκαγιά και οι κάτοικοι έτρεχαν να απομακρυνθούν! Έγνοια τους τα πρόστιμα…ίνα επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά πως αυτή η κυβέρνηση, πέραν από ανίκανη είναι και ανάλγητη.
Last but not least, ο πιο θλιβερός ανάμεσα στους κομπάρσους αυτού του τσίρκου, η Αυτής Μικρότης-η αφεντιά μου, που προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό της πως, με το να κάτσει να γράψει δκυό γραμμές για την εφημερίδα από την άνεση του κλιματιζόμενου δωματίου και την ευχέρεια του πληκτρολογίου, έκανε το καθήκον της. Ο προβοκάτορας όμως που ελλοχεύει μέσα μου, πετάσσεται όπως τ’ αππηιτούριν των χαλλουμιών επιπλήττοντάς με «για να δικαιούσαι τον τίτλο του ‘ενεργού πολίτη’, θα έπρεπε να πάεις να σταθείς έξω από το Προεδρικό, με ένα πανό με την επιγραφή «ΝΤΡΟΠΗ».
«Μα μόνος μου; Δεν θα με περνούσαν για περιθωριακό;», αντιτείνει ο εγιωεντζιαικισμός μου, με το σφηλικούντρι να επιμένει να σουξουλά «θα γινόσαστε δυο, θα γινόσαστε τρεις, θα γινόσαστε χίλιοι δεκατρείς»...»Μες’ τούντον λάλλαρο; Έννα καώ…», ύστατη προσπάθεια να ελιχθώ, με τον προβοκάτορα να μην δείχνει ίχνος οίκτου, αποστομώνοντάς με με τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ: «Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γίνει το σκοτάδι φως;»...
