Στα τέλη Ιουλίου του 1940, τέτοια εποχή πριν από 85 χρόνια δηλαδή, και ενώ η Ευρώπη φλεγόταν, καθώς τα ναζιστικά στρατεύματα μετά τη συντριβή Βέλγων, Ολλανδών και κυρίως των Γάλλων ετοίμαζαν πλέον την επίθεση από αέρος κατά της Βρετανίας, την ίδια ώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες η ζωή συνεχιζόταν κανονικά. Η χώρα με το «new deal» του Ρούζβελτ γευόταν τους πρώτους καρπούς της ανάκαμψης από την τρομακτική οικονομική και κοινωνική κρίση που ακολούθησε το κραχ του 1929 στη Wall Street και η κοινή γνώμη ξόρκιζε το παραμικρό ενδεχόμενο εμπλοκής της Αμερικής σε έναν νέο μεγάλο πόλεμο.
Νέοι «ήρωες»
Τι πιο λογικό, σε τέτοιες συνθήκες, στον χώρο των τεχνών και της ψυχαγωγίας να επικρατεί οργασμός. Ο κόσμος κατέκλυζε τις θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, η τηλεόραση έκανε τα πρώτα δειλά βήματά της, οι μουσικές παραγωγές σε πλήρη ακμή.
Και νέοι «ήρωες», σε όλα τα πεδία, εμφανίζονταν συχνά πυκνά. Ενας απ’ αυτούς «γεννήθηκε» στις 27 Ιουλίου 1940. Και έκτοτε μεγαλουργεί όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Είναι ο θρυλικός Μπαγκς Μπάννυ, ο πασίγνωστος ξέγνοιαστος, σκανταλιάρης και αλανιάρης (σήμερα πιθανότατα θα λέγαμε «αντισυμβατικός») ανθρωπόμορφος γκρι λαγός. Ενας αιώνιος νέος, -τρελούτσικος, όπως προδίδει το Μπαγκς-, παρότι κλείνει πια τα 85 του χρόνια, πανέξυπνος, αλλά και αδιόρθωτα επιπόλαιος, πάντα αισιόδοξος μέσα στις ατυχίες του, γεννημένος νικητής και πονηρός, αλλά μέχρι το σημείο να μην προκαλεί αντιπάθειες.
Ο περίφημος Τζορτζ Ουάσινγκτον Μπαγκς Μπάννυ, που ήταν το πλήρες όνομά του, με βασικούς συμπρωταγωνιστές τις άλλες εμβληματικές φυσιογνωμίες της βιομηχανίας κινουμένων σχεδίων της Warner Bros και των πασίγνωστων σειρών των Looney Tunes και Merrie Melodies, όπως ο γκαφατζής κυνηγός Ελμερ Φαντ, ένα γουρουνάκι που τραυλίζει, ο Πόρκι, μια μαύρη πάπια, ο εγωκεντρικός Ντάφι Ντακ, ο πειρατής καουμπόης Γιοσέμιτι Σαμ. Και που μαζί διαμόρφωσαν μια σειρά κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, που γνώρισαν τεράστια επιτυχία σε εκατοντάδες τηλεοπτικά κανάλια παντού. Και τα επεισόδιά τους παίζονται ακόμα και στις μέρες μας, σκορπώντας γέλιο και ευχαρίστηση και στις πιο σύγχρονες γενιές.
Με σήμα κατατεθέν το καρότο στο στόμα του, αλλά και τη μνημειώδη φράση του, με προφορά που θύμιζε Νεοϋορκέζο του ω και του Μπρονξ, «Eh... what’s up doc?». Και μάλιστα, ενώ έτρωγε το καρότο. Ο σχεδιαστής του Μπαγκς, Τεξ Εϊβερι, εξήγησε ότι ήταν μια κοινή έκφραση στην πατρίδα του, το Τέξας, και σήμαινε τον μάγκα.
Το αντίπαλο δέος
Ο Μπαγκς Μπάννυ ήταν το αντίδοτο που επινόησε η Warner Bros απέναντι στον κυρίαρχο Μίκυ Μάους της Disney, που είχε «γεννηθεί» ήδη από το 1928. Το αντίπαλο δέος. Ο αντι-ήρωας απέναντι στον ευφυέστατο ανθρωπόμορφο ποντικό, λάτρη της περιπέτειας, πλην ανθρώπινο και καλόκαρδο Μίκυ, που ξεσκέπαζε τους κακούς, αποτυπώθηκε στη μορφή του Μπαγκς Μπάννυ στην ταινία «A Wild Hare» («Ενας άγριος λαγός»), σε σκηνοθεσία του Εϊβερι, που έκανε την επίσημη πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 27 Ιουλίου 1940 και έσπασε τα ταμεία.
Οι Μπομπ Γκίβενς, Τσακ Τζόουνς, Φριτς Φρέλενγκ και Ρόμπερτ ΜακΚίμσον έχουν συνεισφέρει σε αυτό που απεικονίστηκε έκτοτε στις οθόνες ως Μπαγκς Μπάννυ. Ο Μελ Μπλανκ δάνεισε για πρώτη φορά τη φωνή του στον Μπαγκς, κάτι που κράτησε για ολόκληρα 49 χρόνια, μέχρι τον θάνατό του. Και όπου ο δημοφιλής λαγός απευθύνει το «Τι γίνεται, Ντοκ;» βγαίνοντας από τη φωλιά του, στον Ελμερ Φαντ.
Ηταν η απαρχή ενός θριαμβικού κύκλου για τον Μπαγκς Μπάννυ, που παρότι νεότερος του Μίκυ κατά 12 χρόνια και σχεδόν παρόμοια δημοφιλής στα πλήρη ενδότερα της αγοράς κινουμένων σχεδίων, που περιλαμβάνουν κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες, κόμικς (έντυπα), βιντεοπαιχνίδια, διαφημιστική παρουσία και άλλες πτυχές, κατάφερε κάτι μοναδικό: να συμπεριλαμβάνεται στην πρώτη δεκάδα των περισσότερο απεικονιζόμενων χαρακτήρων σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες όλων των εποχών, όπως περιγράφονται στις λίστες των Ρεκόρ Γκίνες. Βρίσκεται στην 9η θέση, με 229 συμμετοχές, σε μια λίστα που κυριαρχούν ο... διάβολος (849 συμμετοχές), ο Αγιος Βασίλης και ακολουθούν ο Ιησούς, ο Θεός, ο Χίτλερ, ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Κόμης Δράκουλας και ο Σέρλοκ Χολμς.
Αλλά και το «TV Guide» τον ανέδειξε το 2002 στην κορυφή της λίστας με τους 50 σπουδαιότερους χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, πάνω από τον Μίκυ Μάους.
Πάνω από 170 ταινίες
Στη μακρόχρονη ένδοξη καριέρα του στις οθόνες, ο 85άρης πλέον Μπαγκς Μπάννυ πρωταγωνίστησε σε πάνω από 170 ταινίες μικρού μήκους, οι περισσότερες εκ των οποίων την περίοδο 1940-1964. Στην τελευταία 30ετία κυριάρχησαν οι παρουσίες του σε ταινίες μεγάλου μήκους.
Εγινε έτσι συνώνυμο της επιτυχίας της Warner Bros και επίσημη μασκότ του κολοσσού των κινηματογραφικών παραγωγών, απέκτησε το 1985 το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο Δόξας του Χόλιγουντ (το 2ο μετά τον Μίκυ Μάους στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων) και αποτελεί πια στη συνείδηση των σύγχρονων Αμερικανών ένα πραγματικό, ανεκτίμητο μάλιστα, πολιτιστικό είδωλο.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Μπαγκς, με τον τρόπο του, πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο αμέτοχος δεν έμεινε. Λίγο μετά το ξεκίνημα της καριέρας του, που προηγήθηκε μόλις ένα έτος από την εμπλοκή των ΗΠΑ στον Πόλεμο μετά τον ιαπωνικό βομβαρδισμό στο Περλ Χάρμπορ, ο Μπαγκς αξιοποιήθηκε καίρια από την αμερικανική προπαγάνδα, λαμβάνοντας και ο ίδιος ως χαρακτήρας μια απρόσμενα τρομακτική ώθηση.
Η ιστορία είναι απλή: αρκετές μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ τον επέλεξαν ως μασκότ τους. Ανάμεσά τους η 530ή μοίρα της 380ης Ομάδας Βομβαρδισμού που επιχειρούσε κατά των Ιαπώνων, με αεροσκάφη B-24 Liberator, από αεροδρόμια της Βόρειας Αυστραλίας μεταξύ 1943-45. Ακόμη της μονάδας εκπαίδευσης πιλότων και του αεροδρομίου Kingman Army της Αριζόνα στο οποίο αυτοί έδρευαν. Συγχρόνως, το Σώμα των Πεζοναυτών τον όρισε επίτιμο αρχιλοχία, καθώς στο τέλος της ταινίας «Super Rabbit» ο Μπαγκς εμφανίστηκε με την μπλε στολή των πεζοναυτών.
Αυτό ήταν. Για τα περαιτέρω φρόντισαν οι επιτελείς του Ρούζβελτ. Τον ενέταξαν πλήρως στην επικοινωνιακή στρατηγική του πολέμου. Ο θρυλικός λαγός πρωταγωνίστησε σε προπαγανδιστικές ταινίες κινουμένων σχεδίων που δημιουργήθηκαν ειδικά για τους Αμερικανούς στρατιώτες που στάθμευαν και επιχειρούσαν κατά των Γερμανών στην Ευρώπη. Εμφανίστηκε λοιπόν «αντιμέτωπος» με τον Χίτλερ και τον Χέρμαν Γκέρινγκ στην ταινία «Ο κύριος συναντά τον λαγό» του 1945, και νωρίτερα απέναντι στον Μουσολίνι και τον Ισπανό δικτάτορα Φράνκο, αλλά και τους Ιάπωνες στρατιώτες. Ενώ ακόμα η μορφή του (και η φωνή του Μελ Μπλανκ) δέσποζε και σε διάφορες κυβερνητικές διαφημίσεις, δίλεπτες ταινίες, όπου ο Μπαγκς μαζί με τους Ελμερ και Πόρκυ παρακινούσαν τους Αμερικανούς πολίτες για την αγορά ομολόγων πολέμου. Εννοείται ότι όλα αυτά εκτόξευσαν σε πρωτόγνωρα ύψη την ήδη απογειωμένη δημοτικότητά του. Η λεωφόρος του θριάμβου για τον Μπαγκς -και των εισπράξεων για τη Warner Bros- είχε ανοίξει διάπλατα.
Οι αμέτρητες διακρίσεις
Το 1957, η ταινία «What’s Opera, Doc», στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Μπαγκς και Ελμερ Φαντ, -μια παρωδία του έργου του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Το Δαχτυλίδι του Νιμπελούγκεν»-, αξιολογήθηκε ως «πολιτισμικά σημαντική» από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Αργότερα δε, το 1992, επιλέχθηκε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου, η πρώτη ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων που έλαβε αυτήν τη διάκριση. Εναν χρόνο μετά, ο Μπαγκς κατέκτησε άλλη μια κορυφή. Η 7λεπτη ταινία «Knighty Knight Bugs» («Ιππότης, Ιππότης Μπαγκς») σε σκηνοθεσία του Φριτς Φρέλενγκ, που κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου, με συμπρωταγωνιστή τον πειρατή Σαμ, κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων.
Σε όλη τη δεκαετία του ’60 και εκείνη του ’70, οι ταινίες του Μπαγκς μεταδίδονταν από το κανάλι ABC, σαρώνοντας στις θεαματικότητες στα σαββατιάτικα πρωινά, καρφώνοντας τους μικρούς τηλεθεατές στις θέσεις απέναντι στις οθόνες τους.
Το 1988, και ενώ πλέον η παραγωγή σταδιακά μεταφέρθηκε στις ταινίες μεγάλου μήκους και μάλιστα μεικτές, ζωντανής δράσης με κανονικούς ηθοποιούς και κινουμένων σχεδίων, ήρθε το επόμενο Οσκαρ, με τη σπουδαία κωμωδία «Ποιος παγίδευσε τον Ρότζερ Ράμπιτ», του Ρόμπερτ Ζεμέκις. Πρώτη και μοναδική μέχρι τώρα όπου ο Μπαγκς εμφανίστηκε μαζί με τον Μίκυ Μάους. Η συμφωνία των Warner Bros και Disney ήταν η ισόχρονη συμμετοχή των δύο τοπ σταρ τους, κάτι που τηρήθηκε με ευλάβεια. Συμμετείχε πλειάδα σημαντικών ηθοποιών, όπως Ρόμπερτ Χόσκινς, Κάθλιν Τέρνερ, Τσαρλς Φλάισερ κ.ά. Αρκετά αργότερα, το 2016, η ταινία χαρακτηρίστηκε επίσης από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε προς ένταξη στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ.
Με δύο «τοτέμ» του NBA
Ακολούθησαν κι άλλες παρόμοιες ταινίες ζωντανής δράσης/κινουμένων σχεδίων, αλλά δύο είναι αυτές που ξεχώρισαν. Καθώς συνδέθηκαν με δύο σούπερ σταρ του ΝΒΑ. Η πρώτη, το «Space Jam» («Διαστημικά Καλάθια»), το 1996, με τον Μάικλ Τζόρνταν, σε σκηνοθεσία του Τζο Πίτκα. Σε αυτήν εμφανίστηκε και η Λόλα Μπάννυ, την οποία φλέρταρε ο Μπαγκς. Αλλά και οι Λάρι Μπερντ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Πάτρικ Γιούιν, Αλόνσο Μούρνινγκ και Βλάντε Ντίβατς, επίσης ιερά τέρατα του ΝΒΑ, συμπαίκτες του Τζόρνταν στις «Dream Team 1 και 2». Σάρωσε στα ταμεία, σημειώνοντας έσοδα 230 εκατ. δολαρίων. Ηταν πάντως απότοκο μιας γενικότερης εμπορικής συνεργασίας, καθώς ο Μπαγκς ήδη πρωταγωνιστούσε ως «Hare (λαγός) Jordan» από το 1993 σε απίστευτα ευρηματικές διαφημίσεις της Nike, με τον ίδιο τον τρομερό μπασκετμπολίστα, αλλά και με τη Λόλα Μπάννυ και τον Πόρκι, λανσάροντας τα αθλητικά παπούτσια Air Jordan VII και VIII.
Και σε μια συνέχειά του, το 2021, με τον τίτλο «Space Jam 2: A New Legacy», αυτή τη φορά, σε σκηνοθεσία του Μάλκολμ Ντ. Λι και με πρωταγωνιστές, πέραν του Μπαγκς, το σύγχρονο «τοτέμ» του NBA, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, την Κασάντρα Σταρ κ.ά. Οι εισπράξεις του έφτασαν τα 163,7 εκατ. δολάρια.
Και ο Μπαγκς Μπάννυ συνεχίζει. Από το 2022, μια νέα σειρά κινουμένων σχεδίων για παιδιά προσχολικής ηλικίας με τίτλο «Bugs Bunny Builders» προβάλλεται στο HBO Max και στο Cartoonito. Τη φωνή του Μπαγκς έχει πλέον ο ηθοποιός Ερικ Μπάουζα. Ο οποίος, όπως άλλωστε και ο αείμνηστος Μελ Μπλανκ, έχει δανείσει τη φωνή του και σε άλλους ήρωες των Looney Tunes και Merrie Melodies, όπως ο Ντάφι Ντακ και ο περίφημος δρυοκολάπτης Γούντι Γουντμπέκερ.
Στην Ελλάδα
Με αυτούς τους χαρακτήρες, όπως και με εκείνους της Disney, (Μίκυ Μάους, Σκρουτζ Μακ Ντακ, Ντόναλντ Ντακ κ.ά.), έχουν μεγαλώσει και στην Ελλάδα γενιές και γενιές. Πριν από την τηλεόραση, οι χαρακτήρες αυτοί έγιναν οικείοι στα μικρά παιδιά μέσα από τα εξειδικευμένα περιοδικά των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Με πρώτο το εβδομαδιαίο «Γέλιο και Χαρά», των εκδόσεων Πεχλιβανίδη (Ατλαντίς), κυρίαρχο στην περίοδο 1954-1970. Μεγάλου σχήματος (18Χ25), 28 σελίδων σε τετραχρωμία, κυκλοφόρησε συνολικά 603 τεύχη. Το πρώτο, με τίτλο «Ο Μίκυ Μάους και ο Πλούτο αιχμάλωτοι των μυρμηγκιών» κυκλοφόρησε την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 1954.
Στην περίοδο 1966-1970, καθώς η Ατλαντίς έχασε τα δικαιώματα της Disney, το «Γέλιο και Χαρά» συνέχισε με τους ήρωες των άλλων εταιρειών, κυκλοφορώντας πλέον κάθε Τετάρτη, για να προηγείται δύο ημέρες του ανταγωνιστικού Μίκυ Μάους. Το πρώτο τεύχος της νέας περιόδου είχε τίτλο «Η Μικρή Λουλού πετάει στον αέρα». Ο αριθμός 603, τελευταίος της σειράς, είχε τίτλο «Μπαγκς Μπάννυ».
Αρχές του 1976, ο Ιωάννης Δραγούνης πήρε το δικαίωμα έκδοσης των ιστοριών της ίδιας παρέας και την Τετάρτη 11 Αυγούστου κυκλοφόρησε το 1ο τεύχος του εβδομαδιαίου περιοδικού «Μπαγκς Μπάννυ». Αντεξε μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 1985, το τεύχος 439. Αρχές Ιουνίου εξέδωσε το μηνιαίο «Σούπερ Μπαγκς Μπάννυ», αλλά άντεξε μόλις επτά τεύχη.
Μετά την περίοδο Πεχλιβανίδη, οι περιπέτειες των ηρώων της Ντίσνεϊ κυκλοφόρησαν μέσω του εβδομαδιαίου περιοδικού «Μίκυ Μάους», από την Παρασκευή 1η Ιουλίου 1966 (με το τεύχος «Στις πηγές των Μογγόλων») του εκδότη Ευάγγελου Τερζόπουλου, επί συνεχή 48 χρόνια, σταθερά πρώτο σε κυκλοφορία. Η έκδοση σταμάτησε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2013 και από τις 20 Ιουνίου 2014 το περιοδικό εκδίδεται από τις Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε., θυγατρικής της «Καθημερινής», με νέα εξαρχής αρίθμηση. Στους χαρακτήρες πρωταγωνιστές οι Μίκυ Μάους, Ντόναλντ Ντακ, Σκρουτζ Μακ Ντακ, Μίνι Μάους, Νταίζη Ντακ, Γκούφυ, Σούπερ Γκούφυ, Γκαστόνε, Μουργόλυκοι, Ρόμπαξ, Μάτζικα Ντε Σπελ, Πλούτο, οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη, Λούντβιχ Φον Ντρέικ και πολλοί άλλοι ακόμα.
Οι άλλοι «ήρωες»
Σπουδαία καριέρα παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα έκανε ο Λούκυ Λουκ, βελγικής παραγωγής. Οι περιπέτειες ενός φτωχού και μόνου καουμπόη στην Αγρια Δύση, μαζί με το άλογό του Ντόλι εναντίον κακοποιών όπως οι αδελφοί Ντάλτον. Δημιουργήθηκε από τον Μορίς το 1946 και μετά το 1955 σεναριογράφος του ήταν ο Γκοσινί. Πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1968 από τον Θέμο Ανδρεόπουλο και τις εκδόσεις Στρατίκη. Εκδόθηκαν συνολικά 48 τεύχη. Στη συνέχεια πήραν τα δικαιώματα οι εκδόσεις Τ. Ψαρόπουλος, η εκδοτική Anglo-Hellenic Agency και από το 1984 η εκδοτική Μαμούθ Comix.
Ενας ακόμη ήρωας με βελγική ταυτότητα είναι ο Τεν Τεν. Δημιουργός του ο Ζορζ Ερμί ή Ερζέ. Πρεμιέρα έκανε στις 10 Ιανουαρίου 1929 στο ένθετο «Le Petit Vingtième» («Ο μικρός εικοστός») της εφημερίδας «Le XXe Siècle» («Ο 20ός αιώνας»). Λίαν πετυχημένος παγκοσμίως, με πάνω από 200 εκατομμύρια πωλήσεις, μεταφρασμένος σε 58 γλώσσες. Εχουν κυκλοφορήσει συνολικά 24 τεύχη, το τελευταίο το 1983 και έχουν γυριστεί τέσσερις ταινίες, μία εκ των οποίων είναι «Το μυστικό του μονόκερου» από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, που προβλήθηκε το 2011, σημειώνοντας εισπράξεις 374 εκατ. δολαρίων. Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μαμούθ Comix.
Ακόμη πιο δημοφιλές το γαλλικής έκδοσης (Dargaud), με δημιουργούς και συγγραφείς τους Ρενέ Γκοσινί, Αλμπέρ Ουντερζό και Ζαν-Υβ Φερί, εκπληκτικό κόμικς του Αστερίξ. Πρωτοεμφανίστηκε στο γαλλοβελγικό περιοδικό «Pilote», στις 29 Οκτωβρίου 1959. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2021 κυκλοφόρησαν 39 τόμοι, μεταφρασμένοι σε πάνω από 100 γλώσσες, με πωλήσεις άνω των 325 εκατομμυρίων αντιτύπων, ενώ έχουν γυριστεί και 12 κινηματογραφικές ταινίες.
Περιγράφει τα κατορθώματα -που πραγματοποιούν με τη βοήθεια ενός μαγικού φίλτρου- των ανυπότακτων Γαλατών ενός χωριού το 50 π.Χ. που αντιστέκονται στη ρωμαϊκή κατοχή.
Ο Ποπάυ 96 χρονών
Ο «Σεραφίνο», ιταλικό περιοδικό κόμικς, δημιούργημα του σχεδιαστή Egidio Gherlizza, κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1948 και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Καμπανά το 1969. Εβγαινε κάθε Τετάρτη μέχρι το 1992. Ο Σεραφίνο είναι ένας συμπαθέστατος φτωχός, άστεγος, καλόκαρδος και λίγο τεμπέλης, με εμφάνιση σκύλου. Στη δεκαετία του 1970 πούλαγε 60.000 αντίτυπα κάθε εβδομάδα.
Στο ίδιο μοτίβο, ο Τιραμόλα, μια φιγούρα-λάστιχο που κατάφερνε τα πάντα, ακόμη και εάν έπρεπε να γίνει χίλια κομμάτια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1952, σχεδιασμένος από τον Τζόρτζιο Ρεμπούφι. Στην Ελλάδα κυκλοφορούσε από το 1971, κάθε Παρασκευή, επίσης από τον Ηλία Καμπανά. Εκλεισε κι αυτός τον κύκλο του το 1992.
Θρυλικός και ο Ποπάυ, που φέτος έγινε 96 χρόνων. Γκρινιάρης ναυτικός, αλλά καλόκαρδος, λατρεύτηκε από τους πιτσιρικάδες πολλών γενεών. Ο χαρακτήρας του υπήρξε και στην πραγματικότητα. Ο Ποπάυ, ο ναύτης με τα υπερτροφικά μπράτσα και την παράξενη προφορά, έκανε το ντεμπούτο του στο κόμικ «Thimble Theatre», της εφημερίδας «Νew York Journal». Τρώγοντας το σπανάκι μιας κονσέρβας αποκτούσε υπερφυσικά εκπληκτικές δυνάμεις. Στους υπόλοιπους κύριους χαρακτήρες περιλαμβάνονταν η ψηλόλιγνη και μεγάλη αγάπη του Ποπάυ, Ολιβ και ο εχθρός του Βρούτος. Στην Ελλάδα ήρθε το 1956 από τον Πεχλιβανίδη. Στα μέσα του 1973 η εκδοσή του πέρασε στον Δραγούνη.
Πηγή: protothema.gr
