Μία μεγάπτερη φάλαινα έκανε ταξίδι - ρεκόρ από τη Νότια Αμερική μέχρι την Αφρική, συμπληρώνοντας σχεδόν την διπλάσια απόσταση από την τυπική μετανάστευση του είδους της.
Η φάλαινα διέσχισε πάνω από 13.000 χιλιόμετρα προκειμένου να φτάσει από τη μία ήπειρο στην άλλη, με τους ερευνητές να υποστηρίζουν πως είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχει καταγραφεί ποτέ, για μια φάλαινα. Η νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Royal Society Open Science, παρουσίασε στοιχεία με τις κινήσεις της αρσενικής φάλαινας, η οποία αρχικά εντοπίστηκε κοντά στις ακτές της Κολομβίας και σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, βρέθηκε κοντά στη Ζανζιβάρη.
Ο βιολόγος φαλαινών με έδρα το Πανεπιστήμιο Southern Cross, δήλωσε ότι η απόσταση που διανύθηκε ήταν ασυνήθιστη, σχεδόν διπλάσια από την τυπική μετανάστευση, υποδηλώνοντας ότι η φάλαινα κατέληξε πολύ έξω από τη συνήθη περιοχή αλλά και τον πληθυσμό της.
Η ανακάλυψη κατέστη δυνατή χάρη στο «Happywhale», μια πλατφόρμα που επιτρέπει στους ερευνητές, τους επιστήμονες και τους παρατηρητές φαλαινών, να καταγράφουν θεάσεις και στη συνέχεια να αναγνωρίζουν μεμονωμένες φάλαινες από τα πτερύγιά τους, χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη μορφή αναγνώρισης προσώπου. Η ουρά μιας φάλαινας, ή το «αποτύπωμα πτερυγίου», είναι τόσο μοναδικό και αναγνωρίσιμο όσο ένα δακτυλικό αποτύπωμα. «Είναι σαν ένα πανό πέντε μέτρων της ταυτότητάς τους», δήλωσε ο βιολόγος, επισημαίνοντας ότι η κάθε μία έχει τα δικά της διαφορετικά σχέδια, χρωματισμούς και ουλές.
Η επιστήμονας φαλαινών δρ. Vanessa Pirotta, δήλωσε ότι πρόκειται για ένα «λαμπρό παράδειγμα» συνδυασμού της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Υπήρχαν πολλά που δεν ήταν ακόμη γνωστά για τις φάλαινες. Είναι πάντα «αναζωογονητικό» και ταυτόχρονα υπέροχο, ειδικά στην καριέρα μου, να ακούω αυτές τις συναρπαστικές ιστορίες που τεκμηριώνονται στην επιστημονική βιβλιογραφία», συμπλήρωσε. Η δρ. Vanessa Pirotta είναι συγγραφέας του βιβλίου «Humpback Highway», το οποίο πήρε τον τίτλο του από τη μεταναστευτική διαδρομή των πληθυσμών φαλαινών του συγκεκριμένου είδους, κατά μήκος των ανατολικών και δυτικών ακτών της Αυστραλίας.
«Έρχονται στα ύδατα της Αυστραλίας γενικά για να αναπαραχθούν ή να γεννήσουν. Και στη συνέχεια επιστρέφουν και μεταναστεύουν προς τα νότια ύδατα για να τραφούν», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η δική της έρευνα παρακολούθησης μίας μεγάπτερης φάλαινας, έδειξε ότι οι συχνά δεν «τηρούν το σενάριο». «Μερικές φορές, αντί να κατευθυνθεί προς τις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, πήγαινε προς τη Νέα Ζηλανδία», συνέχισε. Οι ερευνητές ωστόσο, δεν γνωρίζουν ακόμη αν αυτή η τεχνολογία αποκαλύπτει περισσότερα για τις υπάρχουσες κινήσεις των φαλαινών ή αν τα ασυνήθιστα μοτίβα αντανακλούν στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον λόγω της κλιματικής αλλαγής.
«Μαθαίνουμε πολύ περισσότερα επειδή έχουμε τα εργαλεία στη διάθεσή μας. Αυτό σημαίνει ότι οι ιστορίες που μπορούμε να πούμε για τις φάλαινες, είναι πιο συνδεδεμένες σε παγκόσμιο επίπεδο από ποτέ άλλοτε», κατέληξε.
Πηγή: Guardian / lifo.gr
