Το Εφετείο αποφάσισε αύξηση των αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο για υπόθεση ιατρικής αμέλειας που είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση αναπηρίας στον ασθενή.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης ο Χ.Ε. 35 ετών εισήχθη το 2003 στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας με υπαραχνοειδή εγκεφαλική αιμορραγία. Παρά το ότι δεν υπήρχε ένδειξη για εγκεφαλικό οίδημα, οι γιατροί του χορήγησαν στεροειδή (δεξαμεθαζόνη και υδροκορτιζόνη). Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η χορήγηση αυτή ήταν ιατρικώς αδικαιολόγητη και ότι προκάλεσε στον ασθενή οστεονέκρωση στο δεξί ισχίο και δεξί ώμο — μια σοβαρή και επώδυνη επιπλοκή που του άφησε μόνιμη αναπηρία 75%.
Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2018, με το Επαρχιακό Δικαστήριο να επιδικάζει αποζημιώσεις ως ακολούθως: €50.000 για πόνο και ταλαιπωρία, €30.000 για απώλεια μελλοντικών εισοδημάτων, €7.000 για μελλοντικά ιατρικά έξοδα και €13.559,90 για ειδικές αποζημιώσεις.
Για την πρωτόδικη απόφαση για διαφορετικούς λόγους, ασκήθηκε έφεση και από τις δύο πλευρές, δηλαδή και από τον ασθενή και από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
Το Εφετείο επικύρωσε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και απέρριψε όλους τους λόγους αντέφεσης του Γενικού Εισαγγελέα.
Στην πολυσέλιδη απόφαση, το Εφετείο σημειώνει ότι «η φαρμακευτική και ιατρική φροντίδα του ενάγοντα δεν ήταν η ενδεδειγμένη και αναμενόμενη από τον μέσο ικανό νευρολόγο και νευροχειρουργό» και ότι η χορήγηση των στεροειδών, χωρίς ένδειξη και χωρίς ενημέρωση του ασθενούς για τους κινδύνους, ήταν «ανήθικη και επικίνδυνη».
Επισημαίνεται επίσης ότι η απουσία κρίσιμων μαρτύρων από την πλευρά του νοσοκομείου, όπως ο θεράπων νευροχειρουργός, αλλά και η απώλεια του πρωτότυπου ιατρικού φακέλου, επιβάρυναν την υπεράσπιση του κράτους. Το Εφετείο αποδέχθηκε την εμπειρογνωμοσύνη των μαρτύρων του ενάγοντα, μεταξύ αυτών και πανεπιστημιακών γιατρών, και απέρριψε ως αναξιόπιστη τη μαρτυρία των ειδικών του δημοσίου.
Η απόφαση ενισχύει τη νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ασθενών και στέλνει μήνυμα μηδενικής ανοχής απέναντι σε πρακτικές ιατρικής αμέλειας στα δημόσια νοσοκομεία. Ο Χ.Ε., πατέρας πέντε παιδιών, 22 χρόνια μετά, συνεχίζει να ζει με τις επιπτώσεις της ιατρικής αμέλειας.
Καταληκτικά το Εφετείο, αποφάσισε αύξηση των ποσών της αποζημίωσης αναφέροντας τα ακόλουθα: «η έφεση επιτυγχάνει μερικώς και η εκκαλούμενη απόφαση διαφοροποιείται ως ακολούθως: Το ποσό των €50.000 που έχει επιδικαστεί πρωτοδίκως ως γενικές αποζημιώσεις αντικαθίσταται με το ποσό των €80.000. Περαιτέρω, το ποσό των €7.000 που έχει επιδικαστεί ως γενικές αποζημιώσεις για μελλοντικές ιατρικές δαπάνες αντικαθίσταται με το ποσό των €21.000. Επιδικάζονται έξοδα της έφεσης €4.200 πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του εφεσείοντα και σε βάρος του εφεσίβλητου. Η αντέφεση απορρίπτεται χωρίς άλλη διαταγή για έξοδα αφού συνεκδικάστηκε με την έφεση».