Κοινωνικοί λειτουργοί: «Στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης»

Οι λειτουργοί των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο για αποφάσεις, ενέργειες, λάθη και παραλείψεις τους. Κατηγορήθηκαν ουκ ολίγες φορές για αδιαφορία, για ελλιπείς ελέγχους, για λανθασμένες αποφάσεις και εκτιμήσεις, για καθυστερήσεις ή και για ερασιτεχνικούς χειρισμούς που στοίχισαν ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσει την περίπτωση του 15χρονου Στυλιανού, ο οποίος, δεν άντεξε την κακομεταχείριση από τον ίδιο του τον πατέρα και αυτοκτόνησε; Ποιο πρόσφατη η υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης πέντε παιδιών οικογένειας που επίσης τελεί υπό την εποπτεία και φροντίδα των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Δικαίως, λοιπόν, η κοινωνία αναζητεί ευθύνες και πρώτοι στη λίστα των υπευθύνων βρίσκονται οι κοινωνικοί λειτουργοί που θεωρούν, όμως, τους εαυτούς τους εξιλαστήρια θύματα ενός συστήματος που εδώ και χρόνια αφέθηκε, σκανδαλωδώς, να υπολειτουργεί, στοχοποιώντας και εκθέτοντάς τους στην κριτική και στην αμφισβήτηση.   Τι πάει λάθος; Υποστελέχωση, υπερφόρτωση εργασιών, ελλιπείς υποδομές είναι μόνο μερικές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κοινωνικ...