Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στο ποδόσφαιρο, ένας επιτυχημένος ιστορικός κύκλος μίας ομάδας να συνδέεται με το πρόσωπο ενός ποδοσφαιριστή, ενός προπονητή ή ενός προέδρου.
Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που ταύτισαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το όνομά τους με μία επιτυχημένη περίοδο ενός συλλόγου και σε μερικές περιπτώσεις (με πιο πρόσφατη και πλέον χαρακτηριστική εκείνη του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) η αποχώρησή τους οδήγησε την ομάδα που υπηρέτησαν σε πτωτική πορεία.
Είναι όμως η πρώτη φορά, που ένας μεγάλος και απόλυτα επιτυχημένος κύκλος κλείνει με την αποχώρηση ενός τεχνικού διευθυντή.
Η -αναμενόμενη εδώ και καιρό- ανακοίνωση του «διαζυγίου» της Σεβίλης με τον Μόντσι αποτελεί την τελευταία αράδα στο βιβλίο ιστορίας που έγραψε στην Ανδαλουσία ο Ραμόν Ροντρίγκεθ Βερντέχο.
Μίας ιστορίας που γιγάντωσε τη Σεβίλη, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, και μετέτρεψε τον άλλοτε αναπληρωματικό τερματοφύλακα της ομάδας σε «γκουρού» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Ενόσω ο ίδιος ετοιμάζεται για την επόμενη πρόκληση της καριέρας του (η Ρόμα περιμένει από αυτόν να την κάνει ευθέως ανταγωνιστική της Γιουβέντους), αξίζει να δούμε τι πέτυχε ο Μόντσι στη Σεβίλη.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ
Ο Ραμόν Ροντρίγκεθ Βερντέχο αποφοίτησε από την ποδοσφαιρική ακαδημία της ομάδας και φόρεσε τη φανέλα της από το 1990 έως το 1999, οπότε και εγκατέλειψε την ενεργό δράση, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 31 του χρόνια.
Οταν ανέλαβε καθήκοντα τεχνικού διευθυντή, το 2000, η Σεβίλη αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία. Στα 17 χρόνια που παρέμεινε στο πόστο αυτό, ο σύλλογος της Ανδαλουσίας πανηγύρισε δύο κύπελλα Ισπανίας, ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης, ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας και πέντε Κύπελλα UEFA/Europa League, αριθμός ρεκόρ για τη δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση.
Οπως ανεπανάληπτο ρεκόρ είναι και οι τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις του τροπαίου, το 2014, το 2015 και το 2016.
Σύνολο εννέα τίτλοι, από τους 13 που έχει πανηγυρίσει ο σύλλογος στην υπεραιωνόβια ιστορία του! Ολα αυτά έγιναν ενώ η Σεβίλη άλλαξε σε αυτό το διάστημα 11 προπονητές, κάποιοι εκ των οποίων «έφτιαξαν» το όνομά τους στο «Σάντσεθ Πιχουάν» (Χοακίν Καπαρός, Χουάντε Ράμος, Ουνάι Εμερι), και πολλές δεκάδες ποδοσφαιριστές, αρκετούς εκ των οποίων «μοσχοπούλησε» σε μεγάλα club, εντός και εκτός Ισπανίας.
Κοινή συνισταμένη αυτού του κύκλου, ήταν μόνο ο Μόντσι...
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ
Στις χαραυγές του 21ου αιώνα, η οικονομική κατάσταση της Σεβίλης ήταν δύσκολη, απόρροια των δύο υποβιβασμών (1997 και 2000) και της συνολικά τριετούς παραμονής στη δεύτερη κατηγορία, αλλά και μίας λανθασμένης φιλοσοφίας, που ήθελε την ομάδα να στηρίζεται σε μεταγραφές, κυρίως βετεράνων ποδοσφαιριστών.
Ο Μόντσι ανέλαβε να αναγεννήσει την ακαδημία του συλλόγου και να στήσει ένα δίκτυο scouts σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να βρίσκει εξελίξιμους παίκτες σε νεαρή ηλικία και με υψηλή μεταπωλητική αξία.
Πέτυχε απόλυτα και στους δύο τομείς, κάνοντας μάλιστα και το κάτι παραπάνω: δεινός διαπραγματευτής ο ίδιος, τόσο στις αγορές όσο και στις πωλήσεις, κατάφερε να φέρει στα ταμεία της Σεβίλης περί τα 200 εκατ. ευρώ μόνο από αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών.
Οσο μάλιστα η ομάδα ανέβαζε το στάτους της στο ισπανικό και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τόσο πιο εύκολα έπειθε νεαρούς παίκτες να ενταχθούν στην ομάδα και τόσο πιο ακριβά τους πουλούσε μετά.
Εχοντας ήδη στο μπλοκάκι του (ή μάλλον στο PC του...) τη λίστα με τους πιθανούς αντικαταστάτες. Σήμερα η Σεβίλη έχει απόλυτα εξασφαλισμένο το μέλλον της, χωρίς να εξαρτάται από τα χρήματα του Champions League (που δεν τα είχε κάθε χρόνο) ή από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ DEALS
Η λίστα που ακολουθεί είναι ενδεικτική και περιλαμβάνει μόνο τις πιο «τρανταχτές» περιπτώσεις. Δεν περιλαμβάνει επίσης τους νυν παίκτες της Σεβίλης, που αργά ή γρήγορα θα αποφέρουν κι άλλα κέρδη (ο Ενζονζί για παράδειγμα αγοράστηκε αντί περίπου 8 εκατ. ευρώ από τη Στόουκ και αναμένεται να φύγει για καμιά 30αριά εκατομμύρια).
Σέρχιο Ράμος-Χοσέ Αντόνιο Ρέγες-Χεσούς Νάβας: Τα πιο φημισμένα και ακριβοπληρωμένα προϊόντα της σεβιγιάνικης ακαδημίας, απέφεραν 27, 30 και 20 εκατομμύρια με τη μεταγραφή τους σε Ρεάλ, Αρσεναλ και Μάντσεστερ Σίτι αντίστοιχα.
Ο Ράμος, που αγωνίστηκε μόλις ένα χρόνο στην πρώτη ομάδα της Σεβίλης, ταυτίστηκε στη συνέχεια με τη «βασίλισσα» και είναι σήμερα ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς του κόσμου, ενώ ο Ρέγες δεν είχε αντίστοιχη εξέλιξη και στις αρχές του 2012 επέστρεψε στο «Σάντσεθ Πιχουάν».
Ο Νάβας, πάλι, φόρεσε τη φανέλα των Ανδαλουσιάνων για μία ολόκληρη δεκαετία, κατέκτησε συνολικά έξι τίτλους και έφερε στην πόλη λίγη από την... αύρα του πρωταθλητή κόσμου και Ευρώπης με την εθνική Ισπανίας.
Φρεντερίκ Κανουτέ: Στην περίπτωση του Γάλλου (με καταγωγή από το Μάλι) επιθετικού, η Σεβίλη δεν είχε άμεσο οικονομικό κέρδος. Τον αγόρασε το καλοκαίρι του 2005 από την Τότεναμ, αντί 6.5 εκατ. ευρώ, και τον έχασε στη λήξη του συμβολαίου του, το 2012.
Τότε γιατί μπαίνει στη λίστα; Γιατί με 6.5 εκατ. ο Μόντσι εξασφάλισε για επτά χρόνια έναν σπουδαίο γκολτζή, ο οποίος είναι ο τέταρτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, με 89 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις.
Ζούλιο Μπαπτίστα: Το καλοκαίρι του 2003 ο Μόντσι φέρνει από τη Σάο Πάουλο έναν μάλλον άγνωστο 22χρονο αμυντικό μέσο, αντί περίπου 3 εκατ. ευρώ. Ο διορατικός Χοακίν Καπαρός θα τον μετατρέψει σε μεσοεπιθετικό με ελεύθερο ρόλο και ο Ζούλιο Μπαπτίστα θα... ανταποδώσει με 47 γκολ μέσα σε δύο σεζόν, πριν παραχωρηθεί στη Ρεάλ αντί 20 εκατ.
Αλβάρο Νεγρέδο: Αν και δεν έπαιξε ποτέ στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ, ο Νεγρέδο είχε κάνει όνομα κατά το διετές πέρασμά του από την Αλμερία και κόστισε 15 εκατ. ευρώ στη Σεβίλη, το 2009. Ηταν μία από τις πιο ακριβές μεταγραφές της εποχής Μόντσι, αλλά και από τις πλέον επιτυχημένες.
Ο Μαδριλένος επιθετικός έμεινε τέσσερα χρόνια στο «Σάντσεθ Πιχουάν», σκόραρε 85 τέρματα και παραχωρήθηκε το 2013 στη Μάντσεστερ Σίτι, αντί 25 εκατ. ευρώ.
Αλέις Βιδάλ: Ο παίκτης που πέρασε μέχρι και από τον Πανθρακικό, προκειμένου να αναστήσει την καριέρα του. Τα κατάφερε στην Αλμερία και το 2014 ο Μόντσι αποφάσισε να δώσει 3 εκατ. ευρώ για να τον αγοράσει.
Εμεινε μόλις μία σεζόν στο «Σάντσεθ Πιχουάν», έπαιξε σε 47 αγώνες (έξι γκολ), κατέκτησε το Europa League και μεταγράφηκε στην Μπαρτσελόνα, έχοντας μόλις και μετά βίας... εξαπλασιάσει την αξία του (18 εκατ.)
Κάρλος Μπάκα: Δεν μιλάμε ακριβώς για... ανακάλυψη, αφού όταν πήγε στη Σεβίλη (2013), ο Κάρλος Μπάκα ήταν ήδη στέλεχος της εθνικής Κολομβίας και προερχόταν από μία εξαιρετική σεζόν στο Βέλγιο με την Μπριζ. Κόστισε 7 εκατ. ευρώ και σε δύο σεζόν έβαλε 49 γκολ και πανηγύρισε δύο Europa League. Στον... πλειστηριασμό του 2015, κερδισμένη ήταν η Μίλαν, που πλήρωσε 30 εκατ. για τον Κολομβιανό φορ.
Ζοφρουά Κοντογκμπιά: Τα τελευταία χρόνια ο Μόντσι έστρεψε την προσοχή του στη γαλλική αγορά, ψάχνοντας νεαρούς και εξελίξιμους ποδοσφαιριστές. Από τις καλύτερες κινήσεις του ήταν αυτή του Κοντογκμπιά, τον οποίο αγόρασε το 2012 από τη Λανς έναντι 3 εκατ. ευρώ και τον πούλησε ένα χρόνο αργότερα στη Μονακό για 20 εκατ.
Κέβιν Γκαμεϊρό: Ακόμη ένα «διαμάντι» από τη Γαλλία, αν και δεν πήγε μικρός στη Σεβίλη. Ο Γκαμεϊρό είχε γίνει γνωστός από την εξαιρετική θητεία του στη Λοριάν και μεταγράφηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν, όπου όμως δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην ενδεκάδα, εξαιτίας του πολύ έντονου συναγωνισμού. Ο Μόντσι τον πήρε το 2013 αντί 10 εκατ. και... περίπου ως ξοφλημένο. Ο Γάλλος έπαιξε τρία χρόνια στη Σεβίλη, πήρε ισάριθμα Europa League (πετυχαίνοντας το νικητήριο πέναλτι στον τελικό του 2014 με τη Μπενφίκα και σκοράροντας το 2016 κόντρα στη Λίβερπουλ) και από πέρυσι φοράει τη φανέλα της Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα απέφερε 32 εκατ. ευρώ στο ταμείο των Ανδαλουσιάνων!
Φεντερίκο Φάζιο: Ο Μόντσι ανακάλυψε τον Αργεντινό αμυντικό σε μία μικρή ομάδα της πατρίδας του και τον πήρε στο «Σάντσεθ Πιχουάν» αντί 800.000 ευρώ, πριν καν ο νεαρός συμπληρώσει το 20ο έτος της ηλικίας του.
Αν και χρειάστηκε κάποιο χρόνο προσαρμογής, τελικά ο Φάζιο έγινε σημείο αναφοράς για την άμυνα της Σεβίλης, στην οποία έπαιξε για επτά χρόνια και κατέκτησε ένα Europa League κι ένα κύπελλο Ισπανίας, πριν μεταγραφεί το 2014 στην Τότεναμ αντί 10 εκατ. ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2016 επέστρεψε ως δανεικός στη Σεβίλη και πανηγύρισε ακόμη ένα Europa League.
Γκρεγκόρζ Κριτσόβιακ: Ακόμη ένα «λαβράκι» από τη Γαλλία, όπου ο Πολωνός μεσοαμυντικός ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα του. Η Σεβίλη τον πήρε το 2014 από τη Ρεμς, αντί 5 εκατ. ευρώ, και τον ξανάστειλε στη Γαλλία δύο χρόνια αργότερα. Ο Ουνάι Εμερι τον ανέδειξε στο «Σάντσεθ Πιχουάν» και τον ήθελε σαν τρελός στην Παρί Σεν Ζερμέν, πείθοντας τους Αραβές να πληρώσουν 26 εκατ.. Ο Κριτσόβιακ έχει ελάχιστες συμμετοχές στους πρωταθλητές Γαλλίας...
Ιβάν Ράκιτιτς: Στα τριάμισι χρόνια που έμεινε στο «Σάντσεθ Πιχουάν», ο Κροάτης μέσος αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι ποδοσφαιριστές από τους φίλους της Σεβίλης. Προερχόταν από μία εξαιρετική πορεία στη Σάλκε, αλλά αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2011 αντί μόλις 2.5 εκατ. ευρώ και άφησε ανεξίτηλο το ίχνος του, ιδιαίτερα στην πορεία προς την κατάκτηση του Europa League, το 2014.
Το ίδιο καλοκαίρι πουλήθηκε αντί 18 εκατ. ευρώ στην Μπαρτσελόνα και στην ουσία αποτελεί ένα από τα ελάχιστα «λάθη» του Μόντσι, που δεν τον έπεισε νωρίτερα να επεκτείνει το συμβόλαιό του: ο Κροάτης θα έμενε ελεύθερος ένα χρόνο αργότερα και μοιραία η αξία του υποδιπλασιάστηκε...
Ντάνι Αλβες: Το «colpo grosso» του Μόντσι, ένα από τα κορυφαία deals στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης.
Τα «λαγωνικά» του Μόντσι ανακαλύπτουν στη Μπαϊα αυτόν που επρόκειτο να εξελιχθεί στον κορυφαίο δεξιό μπακ της σύγχρονης εποχής, η Σεβίλη τον αγοράζει 19 ετών, αντί 500.000 ευρώ, τον κρατάει έξι χρόνια και τον πουλάει το 2008 στην Μπαρτσελόνα με 35 εκατ. ευρώ.
Εν ολίγοις: ο Βραζιλιάνος του μισού εκατομμυρίου βοήθησε τη Σεβίλη να κατακτήσει πέντε τίτλους (μεταξύ των οποίων δύο Κύπελλα UEFA) πριν τον... χρυσώσουν οι Καταλανοί!
