Μια χερσόνησος στην άλλη άκρη του κόσμου. Και σε αυτήν τη χερσόνησο ένα έθνος, δύο χώρες που έχουν την ίδια θρησκεία, την ίδια γλώσσα και την ίδια κουλτούρα. Η Νότιος Κορέα. Η Βόρειος Κορέα. Τερματίζοντας μια σύγκρουση 65 χρόνων ανάμεσά τους, υπέγραψαν μια ιστορική ειρηνευτική συμφωνία.
Η Κορέα είχε περάσει στα χέρια της Ιαπωνίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Όμως, μετά την ήττα της κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιαπωνία αναγκάστηκε να αφήσει την Κορέα στην Αμερική και τη Σοβιετική Ένωση το 1945. Μετά το τέλος του πολέμου, η Κορέα δόθηκε υπό την κοινή κηδεμονία της Αμερικής, της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Κίνας. Όμως, το 1950 ξέσπασε ένας βίαιος πόλεμος ανάμεσα στον βορρά που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Ρωσίας και τον νότο που ήταν υπό τον έλεγχο της Αμερικής. Σε αυτό τον πόλεμο, που διήρκεσε περίπου τρία χρόνια, έχασαν τη ζωή τους τρία εκατομμύρια άνθρωποι.
Η Τουρκία, που συμμετείχε στον πόλεμο στο πλευρό της Νοτίου Κορέας, είχε 721 νεκρούς και δύο χιλιάδες τραυματίες. Το 1953 επιτεύχθηκε κατάπαυση του πυρός και αυτή η ένταση της κατάπαυσης του πυρός διήρκεσε μέχρι τις μέρες μας. Στο τέλος του πολέμου οι δύο χώρες μοιράστηκαν ως δύο χωριστά κράτη.
Η Νότιος Κορέα είναι καπιταλιστική. Η δε Βόρειος Κορέα είναι σοσιαλιστική. Κάποιοι την αποκαλούν και κομουνιστική, αλλά έχουν λάθος. Κάποτε αποκαλούσαν κομουνιστική και τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και αυτό ήταν λάθος. Υπήρχε κομουνιστικό κόμμα, αλλά δεν υπήρχε κομουνισμός. Δεν ιδρύθηκε κομουνισμός σε καμία χώρα του κόσμου μέχρι σήμερα.
Συγχέεται ο σοσιαλισμός με τον κομουνισμό. Όμως, άλλο είναι ο σοσιαλισμός κι άλλο ο κομουνισμός. Ο κομουνισμός είναι το τελικό στάδιο του σοσιαλισμού, αλλά, όπως είπα, δεν υπήρξε σε κανένα μέρος του κόσμου. Η πιο βασική διαφορά ανάμεσα στον σοσιαλισμό και τον κομουνισμό είναι η εξής: Στον σοσιαλισμό υπάρχει η αρχή από όλους σύμφωνα με τις ικανότητές τους και σε όλους έναντι της εργασίας τους. Στον δε κομουνισμό υπάρχει η αρχή από όλους σύμφωνα με τις ικανότητές τους και σε όλους σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Δηλαδή, στον σοσιαλισμό λαμβάνεις το αντίτιμο του μόχθου που κατέβαλες, ενώ στον κομουνισμό θα πάρεις το αντίτιμο των αναγκών σου όποιος και αν είναι ο μόχθος που κατέβαλες. Τέλος πάντων, πριν χαθούμε σε αυτό το πληκτικό θεωρητικό κλίμα, να έρθω σε αυτό που ήθελα στην ουσία να γράψω. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν έμειναν και πολλές σοσιαλιστικές χώρες στον κόσμο. Μετριούνται στα δάχτυλα. Η Κίνα, η Κούβα, η Βόρειος Κορέα, το Βιετνάμ, η Βενεζουέλα.
Απ΄ όλα αυτά τα κράτη, η Βόρειος Κορέα αποτέλεσε το χειρότερο παράδειγμα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Η Κίνα έφτιαξε ένα σύστημα σύμφωνα με τις δικές της ιδιαιτερότητες, η χώρα διοικείται από το κομουνιστικό κόμμα, αλλά ανοίχτηκε προς την οικονομία της αγοράς. Για να μην ακολουθήσει τη μοίρα της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως, δεν μπορεί να ξεχαστεί ο τρόπος που συνέθλιψαν τα κινεζικά τανκ τους διαδηλωτές, οι οποίοι απαιτούσαν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις το 1989. Πολύ σκληρή δικτατορία υπάρχει και στη Βόρειο Κορέα.
Δεν μπορεί να ξεχαστεί το τραύμα που έζησε ο λαός την ημέρα που πέθανε ο πρώην ηγέτης της Κιμ Γιονγκ-ιλ. Η εκφωνήτρια στην τηλεόραση έκλαιγε με λυγμούς την ώρα που διάβαζε την είδηση. Όλοι στη χώρα έκλαιγαν και όποιος δεν έκλαιγε θεωρήθηκε προδότης. Μάλιστα, κάποιοι προσπάθησαν να αποδείξουν την προσήλωσή τους στο καθεστώς πηδώντας από το ένα μέρος στο άλλο και κτυπώντας το κεφάλι τους στον τοίχο. Τα παρακολουθήσαμε όλα αυτά στην τηλεόραση με μεγάλη έκπληξη.
Βεβαίως, μας προκάλεσε μεγάλη χαρά το γεγονός ότι υπογράφηκε μια ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα στις δύο Κορέες σήμερα που ο κόσμος ήρθε στα πρόθυρα του τρίτου μεγάλου πολέμου. Με αυτήν τη συμφωνία, φυσικά, δεν ενώθηκαν οι δύο Κορέες και δεν έγιναν μία. Απλώς τερμάτισαν τη σύγκρουση. 'Αλλωστε, δεν τίθεται θέμα ένωσής τους προς το παρόν. Έστω και αν έχουν μια γλώσσα, ένα έθνος, μια κουλτούρα, έχουν δύο διαφορετικές ιδεολογίες και διαφορετικά οικονομικά συστήματα. Πότε θα γίνει η επανένωση; Αν η Βόρειος Κορέα περάσει στο σύστημα που είναι η Νότιος Κορέα. Ή αν η Νότιος Κορέα γίνει σαν τη Βόρειο Κορέα! Κάτι που ακόμα φαίνεται αδύνατον...
Στην Κύπρο, έστω και αν οι δύο κοινότητες διαφέρουν στη γλώσσα και στη θρησκεία, έχουμε περισσότερες πιθανότητες από τους Κορεάτες για να επανενώσουμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα. Γιατί; Διότι στα δύο μισά του νησιού υπάρχει η ίδια ιδεολογία και το ίδιο οικονομικό σύστημα. Δηλαδή, δεν υπάρχει σοσιαλισμός στο ένα και καπιταλισμός στο άλλο! Αν ήταν έτσι, σίγουρα θα χρειαζόταν να περιμένουμε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το τωρινό για την επανένωση. Κάνουν λάθος όσοι προσπαθούν να σκιάσουν τη χαρά εκείνων που χαίρονται γι΄ αυτήν την ειρήνη στην 'Απω Ανατολή λέγοντας ότι «ο λαός της Κορέας είναι ένα έθνος, μια θρησκεία, μια γλώσσα και μια κουλτούρα, γι΄ αυτό συμφιλιώθηκαν, αλλά εμείς στην Κύπρο είμαστε διαφορετικοί». Εμείς σε αυτό το νησί έχουμε περισσότερες πιθανότητες από τους Κορεάτες όχι μόνο για να συμφιλιωθούμε, αλλά ταυτόχρονα και για να επανενώσουμε την πατρίδα μας. Οι διαχωρισμοί γίνονται με την ιδεολογία. Όχι με τις εθνικές διαφορές.
Αν το 1983 εμείς ανακηρύσσαμε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Και αν πράγματι υιοθετούσαμε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς. Αν ο νότος συνέχιζε τον δρόμο τους ως καπιταλιστικός. Είμαι περίεργος πώς θα υπεράσπιζαν τη λύση και την επανένωση όσοι ζητούν τώρα κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί να ενωθούν οι δύο Κίνες. Διότι στη μια υπάρχει σοσιαλισμός και στην άλλη καπιταλισμός. Οι δύο Γερμανίες ενώθηκαν, αλλά μόνο όταν η ανατολική Γερμανία προσαρτήθηκε στο σύστημα της δυτικής Γερμανίας. 'Αδικα φυλάει στα σύνορα ο στρατός στο νησί μας. Δεν μπορεί κανένα επαναστατικό σοσιαλιστικό γεράκι να πετάξει από τον νότο στον βορρά ή από τον βορρά στον νότο...
