Γιατί επιβάλλεται να πάνε σπίτι τους όσοι υγειονομικοί δεν εμβολιάζονται

Σαν δεν ντρεπόμαστε, λέει το επιχείρημα. Είναι δυνατόν να λέμε πως καλώς η κυβέρνηση στην Ελλάδα αποφάσισε να προχωρήσει από σήμερα στην αναστολή εργασίας όλων των υγειονομικών -γιατρών, νοσοκόμων και άλλων- οι οποίοι αρνούνται να εμβολιαστούν;

Δεν λέμε απλώς, ότι καλώς η κυβέρνηση στην Ελλάδα προχώρησε σε αυτό το μέτρο. Λέμε επίσης πως άργησε να το λάβει και πως υπέροχα θα ήταν εάν είχαμε και εμείς κυβέρνηση με κότσια, έστω και τώρα να το εφάρμοζε και η δική μας. Αλλά δεν έχουμε.

Αν ντρεπόμαστε; Εγώ προσωπικά, καθόλου. Κάθε άλλο! Θεωρώ πως τα καραγκιοζλίκια του τύπου «έλα να εμβολιαστείς και θα σε βάλω στην κλήρωση για τάμπλετ ή και για ένα αυτοκίνητο», μεγαλύτερη ζημιά κάνουν από ό,τι καλό. 

Διότι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, έχοντας να κάνουμε με περιπτώσεις οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν από ανενημέρωτες, μέχρι φοβικές ή και μέχρι και ηλίθιες συχνά, το τάμπλετ δεν τους χρειάζεται, το αυτοκίνητο δεν τους πρέπει για την ασφάλεια των άλλων, το δε όλο στέλνει στους ακόμη πιο φοβικούς το μήνυμα πως για να υπάρχουν ανταλλάγματα είχαν δίκιο και όντως κάτι τους κρύβουν. Και περισσότερο υστεριάζουν.

Δεν συζητώ το μείζον και απλό -θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι- στην κατανόηση ζήτημα της ύπαρξης υποχρεώσεων στην ιδιότητα του πολίτη, εκτός από δικαιώματα. Ψιλά γράμματα, εκεί όπου επιτρέπεται στους πολίτες να προσπερνούν τις υποχρεώσεις τους την ώρα που απαιτούν όλα τα δικά τους δικαιώματα και τα «δικαιώματα». Αυτά που κρίνουν ότι είναι τέτοια ενώ δεν είναι, καθώς επηρεάζουν την ασφάλεια των άλλων.

Όμως για να πάμε πίσω στο θέμα των υγειονομικών και του εάν ντρεπόμαστε ή όχι να υποστηρίζουμε τέτοιες αποφάσεις όταν, λέει το επιχείρημα, εμείς οι ίδιοι ήμασταν στα μπαλκόνια και χειροκροτούσαμε αυτούς τους ανθρώπους πριν έναν χρόνο.

Προσωπικά, τους χειροκρότησα και τους χειροκροτώ ακόμα. Θα τους χειροκροτώ για πάντα. Ρισπέκτ. Δεν νομίζω ότι θα είχα ποτέ το σθένος να δουλεύω σε νοσοκομείο, πόσω δε μάλλον σε συνθήκες πανδημίας.

Το σφάλμα του επιχειρήματος είναι ένα και είναι βασικό. Σαφώς και δεν αναμένω από το είδος που αρνείται ακόμα να εμβολιαστεί να το καταλάβει απαραίτητα, διότι ίσως και οι πλείστοι/πλείστες να μην είναι αυθεντικά σε θέση να το καταλάβουν, όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό να το κατανοήσουμε όλοι και όλες οι υπόλοιποι. Οι πολλοί.

Όταν ο κόσμος ήταν στα μπαλκόνια και χειροκροτούσε, δεν υπήρχε εμβόλιο. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και η μεγάλη πλειονότητα των συναδέλφων τους που εμβολιάστηκαν, μάχονταν ηρωικά θα έλεγα και κάποιοι/κάποιες από αυτούς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι νόσησαν και πέθαναν ακόμα. Και στην Κύπρο χάσαμε και γιατρούς και νοσοκόμους.

Την ώρα που εμείς είχαμε απλά κλειστεί σπίτι μας και φτιάχναμε νέες συνταγές ή διαβάζαμε ή βλέπαμε Netflix, λαμβάνοντας οι πλείστοι τα 2/3 του μισθού μας και κάνοντας παράπονα ότι θέλαμε κι άλλα sms για εξόδους, αυτοί οι άνθρωποι κάνοντας τη δουλειά τους, όπως και άλλοι της πρώτης γραμμής αλλά αυτοί σίγουρα περισσότερο, έβγαζαν βάρδιες σε νοσοκομεία.

Κινδυνεύοντας όσο κανείς άλλος. Και αυτοί και οι οικογένειές τους. Όποιος διανοείται να το μειώνει αυτό, ναι οφείλει να ντρέπεται. Πολύ μάλιστα.

Όμως, από τη στιγμή που βρέθηκε και κυρίως διατέθηκε το εμβόλιο, διότι ξέρετε οι πλείστες φτωχές χώρες του κόσμου το θέλουν αλλά δεν το έχουν, το επιχείρημα «εμείς πολεμούσαμε τότε στα νοσοκομεία», παραμένει ένα διαχρονικό μετάλλιο τιμής όπως όμως και παύει να αποτελεί δικαιολογία για το σήμερα. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν τόσους μήνες μετά έχουν αντικρουστεί όλοι οι φόβοι και έχουν καταρριφθεί οι μύθοι με στοιχεία και δεδομένα.

Υπό αυτό το βάρος, ο υγειονομικός ο οποίος μπορεί και πρέπει αλλά δεν εμβολιάζεται δεν παύει να δικαιούται την τιμή για το τότε. Είναι όμως παντελώς αδικαιολόγητος και ανεύθυνος σε σχέση με το σήμερα.

Και είναι αδιανόητο, την ώρα, πρώτον, που η μετάλλαξη Δέλτα καλπάζει και επηρεάζει ακόμα και εκείνους τους λίγους εμβολιασμένους που δεν έχουν δημιουργήσει επαρκή αριθμό αντισωμάτων και δεύτερον, την ώρα που καταγράφονται νέες πολύ πιο ισχυρές μεταλλάξεις και κανείς δεν ξέρει εάν το φθινόπωρο θα έχουμε ένα πισωγύρισμα ανάλογο της… εποχής των μπαλκονιών, με τους ειδικούς να το θεωρούν πολύ πιθανό, είναι λοιπόν αδιανόητο υγειονομικοί να περιφέρονται σε νοσοκομεία και να περιθάλπουν ανοσοκατεσταλμένα και άλλα άτομα, χωρίς να είναι εμβολιασμένοι. 

Δεν έχουν καμία θέση στα νοσοκομεία, όπως ούτε και παλαιότερα μετά την ανακάλυψη του εμβολίου είχαν. Aλλά τώρα, ενόψει ενός «νέου» ιού και ενός ακόμα χειρότερου που έρχεται όπως φαίνεται, είναι σημαντικό να επιδείξουν επαγγελματισμό και να εμβολιαστούν συναισθανόμενοι την κρισιμότητα του ρόλου τους.

Εάν δεν θέλουν και εμπιστεύονται το Facebook, τον γνωστό του γνωστού και το τι ισχυρίζεται ότι έπαθε η συμπεθερά της ξαδέλφης του ή ακόμα χειρότερα εάν πιστεύουν τα όσα λέει ο κάθε μισότρελος ή θεότρελος καλόγερος, παπάς ή μητροπολίτης επικαλούμενος άλλους παρανοϊκούς «προφήτες», να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί και να κάτσουν σπίτι τους.

Το ότι έσωσες κάποιον στο παρελθόν -και μπράβο- δεν σου δίνει κανένα δικαίωμα να σκοτώσεις κάποιον άλλο αύριο. Τόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί κανείς;

Υστερόγραφο: Η Στήλη θα απουσιάζει τις επόμενες μέρες λόγω αποστολής στο εξωτερικό. Στον Κυριακάτικο «Πολίτη» θα διαβάσετε το γιατί. Από εδώ, θα τα πούμε από εβδομάδας.