Ο καιρός των Λαιστρυγόνων (και κάτι πύραυλοι που πέφτουν)

Οι S-200 βρίσκονται ακόμα σε τρεις βάσεις στη Συρία. Η μία, κοντά στην πόλη Χομς από την οποία θεωρείται ότι έφυγε ο πύραυλος προχθές, απέχει 300 χλμ. από το χωριό Βουνό (Taşkent όπως το ονομάζουν τώρα) στον Πενταδάκτυλο.

Μια άλλη, στη Λατάκεια -και θα δείτε γιατί την αναφέρω ειδικά- απέχει μόλις 170 χλμ. από τα ξενοδοχεία του Πρωταρά. Σχεδόν τόσο, η Πάφος από το Ριζοκάρπασο.

Λίγοι πρόσεξαν χθες την… εξωτερική ανάγνωση του θέματος. Όμως, ήταν το σημαντικότερο. Διότι, τα διεθνή Μέσα ανέδειξαν τη γεωγραφική διάσταση τόσο, όσο την παραβλέπουμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτό που συνέβη στον Πενταδάκτυλο μπορεί να ξανασυμβεί ανά πάσα στιγμή. Κυριολεκτικά. Όχι μόνο γιατί οι πεπαλαιωμένοι και προβληματικοί πύραυλοι καλύπτουν ακτίνα 300 χλμ. αλλά και διότι αυτό που έγινε δεν ήταν πρωτοφανές.

Ούτε ένας χρόνος δεν έχει περάσει από τότε που, στις 17 Σεπτεμβρίου του 2018 από ένα άλλο σφάλμα, ένας άλλος S-200 που εκτοξεύθηκε από τη Λατάκεια κατέρριψε ένα ρωσικό πολεμικό τύπου Ilyushin-20 στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στη Συρία και την Κύπρο, σκοτώνοντας 15 Ρώσους στρατιώτες.

Το περιστατικό είχε προκαλέσει ένταση στις σχέσεις της Ρωσίας με το… Ισραήλ. Αφού και τότε όπως και προχθές, οι S-200 είχαν εκτοξευθεί ενάντια σε ισραηλινά μαχητικά, τα οποία έπληξαν στρατιωτικούς στόχους στο συριακό έδαφος, στους οποίους το Ιράν φέρεται να κατασκευάζει όπλα με τα οποία προμηθεύει τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Η Μόσχα είχε αρχικά σπεύσει να υιοθετήσει τη συριακή θέση ότι τα ισραηλινά μαχητικά «είχαν κρυφτεί» πίσω από την πορεία του ρωσικού πολεμικού. Κάτι που το Ισραήλ είχε απορρίψει κατηγορηματικά λέγοντας πως τα μαχητικά είχαν ήδη επιστρέψει στο Ισραήλ, όταν εκτοξεύθηκαν οι πύραυλοι και πως η ευθύνη βάραινε τη Συρία, η οποία δεν προειδοποίησε τη Μόσχα.

Το θέμα δεν αφέθηκε να εξελιχθεί σε κρίση στις σχέσεις της Μόσχας με τα Ιεροσόλυμα. Ο Πούτιν είχε, μάλιστα, επιλέξει στη συνέχεια να ρίξει θεαματικά τους τόνους από τα όσα είχε αρχικά προσάψει η Ρωσία στο Ισραήλ, λέγοντας πως, «φαίνεται να είναι ατύχημα, μια αλυσίδα τραγικών περιστάσεων».

Γιατί; Πιθανότατα, διότι είναι ήδη κοινό μυστικό πως τα συστήματα αυτά, τα οποία εγκαταστάθηκαν στη Συρία το 1983 έχουν τεράστια προβλήματα. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία ήταν σαφές πως τα συστήματα βρίσκονταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και η Ρωσία, όταν μπήκε στον πόλεμο το 2015, είχε δώσει διαβεβαιώσεις ότι περίπου τα είχε αναπαλαιώσει, χωρίς όμως να πείσει πολλούς για το… θαύμα.

Αστοχίες και ευτράπελα δε υπήρξαν και σε άλλα περιστατικά. Τον Μάρτιο του 2017 πύραυλοι έπεσαν στο έδαφος του Ισραήλ και τμήματα του ενός από αυτού στη γειτονική Ιορδανία.

Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι απλά. Από τεράστια τύχη ο πύραυλος δεν έπεσε σε κατοικημένη περιοχή αλλά στο σημείο εκείνο, μόλις 20 χλμ. κιόλας από τη Λευκωσία. Η οποία Λευκωσία ζούσε στη δική της αφασία, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Και στις δύο πλευρές.

Απέναντι, ο λεγόμενος πρωθυπουργός Ερσίν Τατάρ του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (άλλοτε του Έρογλου, ακροδεξιόκεντρο - φιλοδιχοτομικό, αντίστοιχο των δικών μας ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ κ.λπ.) καλωσόριζε τη μέρα με μια ανάρτηση στο facebook με δικές του φωτογραφίες, οι οποίες απεικόνιζαν λουλούδια, φοινικόδεντρα και άλλα.

Προκαλώντας από κάτω, από σκωπτικά μέχρι και πολύ δηκτικά σχόλια χρηστών, όπως και άρθρα στον τ/κ Τύπο τα οποία έθεταν το ερώτημα εάν ο Τατάρ είχε συναίσθηση τι συνέβη μερικές ώρες πριν.

Εδώ, η μεν κυβέρνηση αντιδρούσε με μισόλογα. Και, όπως καταλάβαμε στη συνέχεια, ο μικρομέγαλος ΥΠΕΞ μας είχε ήδη θέσει σε εφαρμογή το μοναδικό Plan Β που είδαμε (και) στις δικές τους μέρες, αυτό της απόσπασης της προσοχής της κοινής γνώμης. Σε συνέχεια του θεαματικού μηνύματος στον «Πορθητή» από το Ράδιο Κύπρος όπως και της ανακοίνωσης ότι θα συλλάβουμε τα πληρώματα με εντάλματα, οι δαιμόνιοι διπλωμάτες μας ανακοίνωσαν ότι καταχωρούμε αγωγές ενάντια στις εταιρείες που συνεργάζονται με την Τουρκία, χωρίς όμως να τις κατονομάσουν.

Υπήρχε, όμως, και ένας άλλος. Ένας ο οποίος πλέον βρίσκεται σε άλλα επίπεδα -κάποια μπορώ να σας τα περιγράψω, για άλλα δηλώ αναρμόδιος- ο οποίος επίσης πληρώνεται από εμάς καλά για να κάνει πολλά, που δεν κάνει, και να κάνει απείρως περισσότερα που δεν είναι η δουλειά του να κάνει, αλλά τη βρίσκει.

Ο γενικώς ανεξέλεγκτος τουιτεράς (24/7) και στον ελεύθερο χρόνο του γενικός ελεγκτής της Δημοκρατίας, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, μετά από την παρέμβαση - διάλεξή του για την αναγκαιότητα να γίνουν κριτήριο και οι βαθμοί στο σχολείο, προκειμένου κάποιος να αναλάβει δημόσιο αξίωμα -δηλώ αναρμόδιος- ξεδίπλωσε ένα ακόμα από τα ελλείμματά του.

Ζήτησε να εξεταστούν, λέει, κριτήρια για τη στήριξη των ΜΜΕ και να σταλεί ένα από αυτά στον εισαγγελέα. Ένα βέβαια από τα λίγα που τολμούν κάποτε να επικρίνουν το εικόνισμά του που του έφτιαξαν μερικά άλλα και τα οποία συμπτωματικά φιλοξενούν τις «αποκαλύψεις» και τις ιδέες του. Η εφημερίδα Cyprus Mail.

Ο λόγος; Αναδημοσίευσε, λέει, κείμενο του «Reuters» στο οποίο υπήρχε, λέει, ο όρος Taskent, αλλά όχι η ονομασία Βουνό. Ναι το θέλει, ο πολιτικός μηχανικός, γενικός ελεγκτής, ο οποίος προέρχεται από το ΔΗΚΟ -το αντίστοιχο του κόμματος του Τατάρ- από το οποίο προέρχεται και ο Κουλίας, ιδέα του οποίου ήταν η νομοθεσία την οποία επικαλείται ο ανεξέλεγκτος, προκειμένου να στείλει την εφημερίδα στον κολλητό του, τον εισαγγελέα.

Ο νόμος Κουλία ήταν, αν δεν θυμάστε, γνήσιο τέκνο του πολιτικού IQ του πατρός του. Ο οποίος μία μέρα είχε γίνει έξαλλος, όταν διαπίστωσε ότι Ε/Κ εκτύπωνε και πουλούσε σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς οδικούς χάρτες για όσους θα πήγαιναν απέναντι. Επί των οποίων αναγράφονταν, λέει, τα τοπωνύμια και με τις τουρκικές τους ονομασίες!

Από λαϊκισμό και βλακεία, πέρασε λοιπόν ένας νόμος, ο οποίος απαγορεύει την όποια αναφορά σε τουρκικές ονομασίες. Οι χάρτες εξαφανίστηκαν και τώρα, ημεδαποί και αλλοδαποί αγοράζουν αναγκαστικά χάρτες από απέναντι, όπου κανείς δεν μπορεί να δει ή να μάθει τα παλιά ονόματα των χωριών! Για αυτό σας είπα για το πολιτικό IQ. Φουντουκιού.

Αντί, λοιπόν, να βλέπουμε τι μπορεί να συμβεί τώρα που μιλάμε και να σκεφτόμαστε πως με μια άλλη μικρή κλίση ο πύραυλος θα μπορούσε, εύκολα, να έπεφτε στην Αγία Νάπα και να τελείωνε η οικονομία μας μια και καλή, ασχολούμαστε (α) με τους εξαερισμούς του ΥΠΕΞ και την πολιτική των ενταλμάτων στα βήματα του Τάσσου και των Βατερλό του και (β) με έναν τύπο που τον έχουν βάλει για να ελέγχει ότι δεν διασπαθίζεται το δημόσιο χρήμα, δεν ελέγχει τα εκατομμύρια που πέταξε ο κολλητός σε έρευνες χωρίς αποτέλεσμα για την οικονομία, και την έχει δει αυτοκράτορας. Διψά για κεφάλια.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται λόγω της ασύμβατης σχέσης τέτοιων αξιωμάτων με την ίδια την έννοια της δημοκρατίας. Είναι σκοτεινό και φοητσιάρικο αυτό που ζούμε σήμερα με τα ελλείμματα και την ανικανότητα πολλών, παράλληλα και με τη διαφθορά διαφόρων άλλων.

Αν καταλάβουμε πόσο, θα είναι ήδη ένα πρώτο βήμα. Και μεγάλο.