Α, δεν χρειάζεται τίποτα! Απλώς κοιτάξτε γύρω σας!

Mου το απευθύνουν συχνά αυτό το ερώτημα το οποίο εκ της ρητορικής του φύσεως απαντάται αφ’ εαυτού. Και πάντοτε τους διορθώνω. Όχι από ταπεινότητα, όχι. Για λόγους πρακτικούς και προς διαφύλαξη των αυτονόητων.

Το ερώτημα αφορά τη μοναδική κληρονομιά την οποία ίσως αξιωθώ –και σίγουρα τη μοναδική που θα ήθελα– να αφήσω στην αγαπημένη μου πατρίδα. Τη μισή μου πατρίδα έστω. Η οποία είναι και μισή από μόνη της ούτως ή άλλως, και ακόμα κι αυτό για πόσο, με τα μυαλά που κουβαλά, θα σας γελάσω.

Τη λέξη Πελλότοπος και το hashtag #Pellotopos.

Το δε ερώτημα που σας έλεγα πριν είναι το γνωστό: «Ενήστευκες;». Φυσικά και δεν νήστευα αλλά ο λόγος της διόρθωσής μου πάντα είναι η διάσωση της απλής λογικής.

Δεν μπορώ, βλέπετε, να δεχθώ ότι κάποιος διανοείται να θεωρεί ότι ο οιοσδήποτε άλλος καταγράφει την πελλάρα αυτού του τόπου χρειάζεται είτε να έχει νηστέψει, είτε τέλος πάντων να έχει καταβάλει τον όποιο κόπο. Τον όποιο όμως!

Έστω και έναν κόπο απείρως μικρότερο αλλά και απείρως πιο λογικό, θα έλεγα, της νηστείας. Του να κράζει, δηλαδή, κανείς (συνήθως) τους βίγκαν και να χαχανίζει μαζί τους επειδή λυπούνται τα ζώα, περιπαίζοντάς το ως κάτι παράλογο αλλά, την ίδια ώρα, να γίνεται ο ίδιος/ίδια κάτι εβδομάδες ή μέρες –κάθε χρόνο– vegan.

Και να βασανίζεται ενώ θέλει τόσο να φάει κρέας, τυρί κ.λπ.

Και να το κάνει αυτό, επειδή (βαθιά ανάσα...) πιστεύει ότι: ένας αόρατος φίλος του στον ουρανό ο οποίος έστειλε τον γιο του μέσα από ένα λουλούδι σε μια Εβραιοπούλα την οποία φυγάδευσε ένας ξυλοκόπος πάνω σε ένα γαϊδουράκι για να γεννήσει τον γιο του Αόρατου Φίλου (Α.Φ. για συντομία) τον οποίο ήθελε να τον σκοτώσει ένας κακός βασιλιάς ο οποίος κουτούπωνε τη γυναίκα του αδελφού του, επειδή νόμισε (ο βασιλιάς) ότι θα του έτρωγε τον θρόνο το αγέννητο παιδί όταν μεγαλώσει, αλλά ο Α.Φ. έχει στείλει τον γιο του στη Γη για να γλυτώσει από τον βασιλιά –αφήνοντας όμως τον τελευταίο να σφάξει όλα τα άλλα αθώα νήπια– έτσι που κάτι δεκαετίες μετά –και αφού ο γιος τού Α.Φ. θα περπατούσε στο νερό, θα έκανε να βρέχει ψάρια, θα θεράπευε τυφλούς, θα ανάσταινε πεθαμένους και θα έκανε κρασί το νερό μεταξύ άλλων– να μπορούσαν οι άνθρωποι να τον καρφώσουν –λέει η ιστορία– σε ένα ξύλο με πρόκες και να πεθάνει μαρτυρικά.

Για να γίνει ο άνθρωπος καλύτερος, λέει! Τόσο καλύτερος που, στο όνομα αυτής της ιστορίας, να έχει διαπράξει τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες και να έχει κάνει όλους σχεδόν τους πολέμους από την επινόησή της, ενώ παράλληλα να έχει τον Ανάλγητο Β΄ στη θέση Εκπροσώπου του Α.Φ. Μαζί με αμέτρητους άλλους τέτοιους διαχρονικά.

Και να θεωρεί λοιπόν αυτός ο κάποιος, οι αμέτρητοι κάποιοι, παράλογους τους βίγκαν οι οποίοι έχουν μια απολύτως λογική εξήγηση – like it or not. Ολόχρονα κιόλας.

Συνεπώς, φυσικά και δεν χρειάζεται να νηστέψεις ή κάτι άλλο. Να κοιτάξεις χρειάζεται. Και αυτές τις μέρες με την υστερία του κορωνοϊού η οποία έχει τρελάνει ακόμα και σοβαρές χώρες, δεν χρειάζεται να κάνεις το παραμικρό για να δεις πόσο λασκαρισμένη την έχουμε τη βίδα εδώ.

Από άποψη κιόλας. Δεν χρειάζεται να νηστεύεις για να γράψεις όχι μισή αλλά ολόκληρη καλή κουβέντα για την κυβερνησάρα μας, επί παραδείγματι, η οποία εν μέσω μαζικής παράκρουσης ανακοίνωσε χθες ότι επιβάλλονται νέα μέτρα αλλά θα τα πει μία και μισή μέρα μετά (!) ο ίδιος ο Πρόεδρος. Πρώτη φορά στα χρονικά παγκοσμίως. Και με τον κόσμο να μην έχει αφήσει κωλόχαρτο για κωλόχαρτο στα σούπερ μάρκετ.

Παρενθετικά: Και γιατί τα κωλόχαρτα; Θυμάστε πριν βγουν οι μπιντέδες από τα σπίτια για να μπουν τα πλυντήρια; Εκείνοι έκαναν τη δουλειά. Το ντους, είναι παντού δίπλα στο WC.

Το μακαρόνι, ναι. Το ρύζι. Το καθαριστικό. Μαζί σας. Αλλά κωλόχαρτο; Και να φεύγουν ειδικά εκείνα από τα ράφια;

Καταλάβατε γιατί δεν θέλει καμία προσπάθεια, πόσω μάλλον νηστεία; Ή να ακούς π.χ. τον Σπύρο τον συμμαθητή μας –σόρι Άγιος Ταμασού και Ορεινής λέγεται από τότε που άφησε τις ατίθασες μέρες του και γνώρισε τη Μόσχα– να εξαγγέλλει ότι όσοι πιστοί (δικοί του) θέλουν εξομολόγηση ή και μετάληψη θα μπορούν να την παραγγέλλουν delivery στο σπίτι τους;

Να προσπαθήσω γιατί, μανούλα μου;

- «Ιερά Μητρόπολις Ταμασού, λέγετε...»
- «Καλησπέρα, μπορώ να έχω δύο μεταλήψεις και μίαν εξομολόγηση;»
- «Φυσικά, θέλουμε και Άρτο;»
- «Ε… πόση εισφορά έν’ ο Άρτος;»
- «Εάν πάρετε και δεύτερη εξομολόγηση, είναι δωρεάν σήμερα εκείνος. Αφού έχουμε προσφορά Χέβενλι Θέρσντεϊς 2+2!»
- «Α ναι! Ωραία! Βάλτε μου, καλό!»
- «Από πού καλείτε; Επισκοπειό;»
- «Όι, Εργάτες!»
- «Α, εννά σας καθυστερήσουμε λίγο… Έχουμεν πολλές παραγγελίες στην κοινότητά σας. Πεθανίσκει κάποιος;»
- «Όι μάνα μου, δάκκα τη γλώσσα σου!»
- «Ε, εντάξει τότε. Σε μιαν ώρα περίπου. Διεύθυνση;»

Και θέλετε να νηστεύω. Σοβαρά τώρα!