O τέως Γενικός Ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης, με ιδιαίτερες φιλοδοξίες, θεμιτές βεβαίως, απευθύνθηκε στην κυπριακή κοινωνία παρουσιάζοντας το όραμά του για μια διαφορετική Κύπρο. Εν ολίγοις, εισήλθε στη ρέουσα πολιτική με την αποτύπωση θέσεων και στόχων ενός φιλόδοξου σχεδιασμού δράσης για να δώσει, μαζί με τους ανθρώπους που τον στηρίζουν, τη μάχη του, όπως επαίρεται, για μεταρρυθμίσεις, λογοδοσία του συστήματος, κατά της διαφθοράς που κατακυριεύει την κυπριακή πολιτική και κομματική σκηνή, και την ανάγκη εμπέδωσης μίας εναλλακτικής διακυβέρνησης η οποία να οδηγήσει σε μια άλλη Κύπρο.
Θεωρεί ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης ότι δεν είναι φορέας ενός παρωδικού αποτυπώματος στην πολιτική και επιμένει να μας συστήνεται ως η έκφραση ενός διαφορετικού στίγματος, μια άλλης αντίληψης της πολιτικής, η οποία ήρθε για να μείνει. Αν καταφέρει αυτή την υπέρβαση, μόνο θετικό πρόσημο θα υπάρξει στο πολιτικό και κομματικό σκηνικό.
Ωστόσο, μια μέρα μετά την εξαγγελία δημιουργίας του κινήματος «Άλμα», το οποίο και από το περιεχόμενο αλλά και τις κατευθύνσεις που του έδωσε ο δημιουργός του θέτει ιδιαίτερα ψηλά τον πήχη, ο κ. Μιχαηλίδης προχώρησε αιφνιδίως σε μια σοβαρή καταγγελία η οποία δημιουργεί εξ αντικειμένου σοβαρές παρενέργειες στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα.
Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο Omega, αλλά και σε ανάρτησή του στο Χ, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης ισχυρίστηκε ότι στενός συνεργάτης του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, γνώριζε από τον Ιούλιο ότι η απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου για παύση του θα ήταν ομόφωνη, κατηγορώντας μάλιστα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι ήταν ξεκάθαρα μέρος της διαδικασίας αλλά κρύβεται.
Αυτή η καταγγελία δεν ήταν δυνατόν να μην θεωρηθεί ότι αγγίζει την εύρυθμη λειτουργία της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρή αιχμή για τη διαπλοκή του συστήματος και κυριολεκτικώς θέτει υπό αμφισβήτηση κυρίαρχους πυλώνες της δημοκρατίας και του κράτους.
Και επειδή ακριβώς η καταγγελία μπορεί να λειτουργήσει ως τέτοια, να υποσκάψει, είτε δικαίως είτε αδίκως, τα θεμέλια του πολιτειακού συστήματος, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι υπόχρεος να αντιδράσει θετικά στο κάλεσμα της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και να δώσει στοιχεία για αυτή την υπό εκκόλαψη επιδραστική, για κορυφαίους θεσμούς του κράτους, καταγγελία.
Ο πολιτευτής σήμερα Οδυσσέας Μιχαηλίδης δεν θα πρέπει να αρκεστεί σε γενικότητες για τις δημόσιες καταγγελίες του, επ' ουδενί να περάσει σε υπεκφυγές, αλλά να αποδείξει στην πράξη ότι οι μεγάλες υποσχέσεις που έδωσε προς την κοινωνία δεν αποτελούν συνθήματα που θα επιχειρηθούν να υλοποιηθούν μέσα από διαβολές και αστήρικτες κατηγορίες.
