ΔΗΚΟ και... κάθαρση. Μαζί από την ΞΕΚΤΕ μέχρι τα διαβατήρια!

Ένα από τα αγαπημένα μου σλόγκαν αυτών των εκλογών είναι εκείνο του Χρύση Παντελίδη του ΔΗΚΟ.

Προτρέπει τον κόσμο να ψηφίσει «πρόσωπα καθαρά, ικανά και αξιόπιστα» (sic). Προσπερνώντας έτσι με τρόπο μαεστρικό -έστω και κατά λάθος- το μεγάλο πρόβλημα του κόμματός του το οποίο, ειδικά με τον Νικόλα για ηγέτη αλλά και ευρύτερα, κάθε άλλο παρά «καθαρό, ικανό και αξιόπιστο» μπορεί να θεωρηθεί.

Μετά δε και το σκάνδαλο των διαβατηρίων και ειδικά μετά την επιστολή του κόμματος με την οποία ζητούσαν την έγκριση μαζικά όλων των εκκρεμουσών αιτήσεων, ανάμεσά τους και πελάτες της οικογενειακής επιχείρησης του Παπαδοπουλέικου, καθόλου.

Οπότε η επιλογή του Χρύση να μιλήσει για άτομα αντί για το κόμμα ήταν σίγουρα έξυπνη - αν και ίσως τυχαία. Σίγουρα, δε, δεν θα έλεγα ότι ήταν εξαιρετικά κομψή έναντι των εσωκομματικών του αντιπάλων και τον λόγο νομίζω εύκολα μπορεί να τον αντιληφθεί κανείς!..

Τώρα, βεβαίως, εάν εννοούσε και κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιο, χρησιμοποίησε πληθυντικό αριθμό άλλωστε, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Ίσως να εννοούσε τον... Μάκη. Όπως και να έχει, όμως, ομολογώ ότι ανησύχησα όταν πρωτοαντίκρισα την περί ης ο λόγος αφίσα Χρύση.

Δεδομένου ότι το ΔΗΚΟ κηρύττει -ναι, το… ΔΗΚΟ!- την κάθαρση και ότι ο Χρύσης μιλά μάλλον και για άλλα «καθαρά, ικανά και αξιόπιστα» άτομα, φοβήθηκα ότι μπορεί να ξανακατεβάζουν τον Σαββάκη τον Βέργα. Μια ιστορική στιγμή του αγώνα τους για κάθαρση.

Θυμήθηκα δε το προεκλογικό εκείνο βίντεο του ΔΗΚΟ με τον Χρύση να εξυμνεί με θριαμβευτική μουσική υπόκρουση τις αρετές του Σαββάκη Βέργα, αρχίζοντας πάντα με στόμφο και με τη φράση «Το ποιος είναι ο Σάββας Βέργας…» και εκθειάζοντας το ποιόν του σταθερά με το δάχτυλο ψηλά. Πώς θα το έλεγε σήμερα; «Καθαρός, ικανός, αξιόπιστος!».

Κάθαρση και ΔΗΚΟ! Μαζί, διαχρονικά. Από την ΞΕΚΤΕ και μετά δεν χώρισαν στιγμή. Η κοινή τους πορεία τους έφερε μέχρι και τα διαβατήρια. Δεν υπάρχει σκάνδαλο χωρίς ΔΗΚΟ, ούτε ΔΗΚΟ χωρίς σκάνδαλο.

«Πολιτικός πολιτισμός» που λέει και ο συνυποψήφιος του Χρύση μαέστρος Κουντούρης, ο οποίος φιγουράρει στην έκθεση του γενικού ελεγκτή για την απίστευτη υπόθεση αυθαιρεσίας, ευνοιοκρατίας και διασπάθισης δημόσιου χρήματος στο Ίδρυμα Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.

Μια έκθεση η οποία, όταν ο επίσης ΔΗΚΟϊκός γενικός ελεγκτής αποφάσισε να διερευνήσει την όλη υπόθεση με τεράστια καθυστέρηση, οδήγησε σε επιβεβαίωση των όσων είχαν γραφτεί στον Τύπο. Και τον φάκελο στη Γενική Εισαγγελία για τα περαιτέρω.

Θα ήταν, συνεπώς, δίκαιο νομίζω να προσέθετε κανείς στο «άτομα καθαρά, ικανά και αξιόπιστα» (sic) του Χρύση ένα «άτομα τα οποία δεν φαντάζεστε τι είναι ικανά να κάνουν με τα λεφτά και τους φόρους σας». Άλλη μια διαχρονική αρετή των ΔΗΚΟϊκών πολιτικών.

Θα μου πείτε, μόνο αυτών; Όχι βέβαια. Αλλά ξέρετε, οι υπόλοιποι αν μη τι άλλο έχουν τη διακριτικότητα ή την πονηριά, μάλλον, να μην κατεβαίνουν με σύνθημα την… «κάθαρση». Οι ΔΗΚΟϊκοί προκαλούν.

Διότι δεν τους φτάνει που είναι ένα κόμμα με μοναδική παράδοση στα σκάνδαλα, τη διαφθορά και το ρουσφέτι, κατεβαίνουν στις εκλογές και μας δουλεύουν μες στα μούτρα μας. Μας περιπαίζουν όσο άλλος κανείς.

Οι ΔΗΚΟϊκοί, ρε γαμ…! Οι ΔΗΚΟϊκοί που είχαν, μεταξύ πολλών άλλων, τον Ντίνο Μιχαηλίδη αντιπρόεδρο και που τον δέχτηκαν πίσω στο κόμμα και τον είχαν βάλει να κάτσει πρώτη γραμμή στο συνέδριο την ώρα που η Ελλάδα ζητούσε να της τον εκδώσουμε! Κάθαρση λέμε!

Οπότε, με όλα αυτά, λογικό είναι και ο Χρύσης να καταφεύγει στα «άτομα» αντί στο κόμμα. Εάν του βγήκε από ναρκισσισμό μόνο ή όχι, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, ήταν όμως ένας ελιγμός θαυμάσιος εάν κρίνει κανείς με γνώμονα το πόσο λερωμένη είναι η ΔΗΚΟϊκή φωλιά και σήμερα αλλά και διαχρονικά.

Επιτυχημένη ήταν θα έλεγα και η φωτογραφία του με τα γυαλάκια και τα αφτάκια τα πεταχτά γκρο πλαν, όπως κάτι συμμαθητές σπασίκλες που όλοι είχαμε και που οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας τους έβγαζαν πάντα για να μας δείξουν πώς -F*ck No!- έπρεπε να γίνουμε και εμείς.

Δεν τους ψηφίζαμε, είναι γεγονός, αλλά εγώ τους έβλεπα πάντα με συμπόνοια. Ένας που θυμάμαι χαρακτηριστικά ψήφιζε ΔΗΚΟ, δεν ξέρω πού πήγε με τις διαγραφές, αλλά νομίζω ότι ακόμα εκεί θα είναι.

Θυμάμαι και επί Τάσσου είχε θυμώσει όταν έγραψα ότι ο άλλος αφού κατέστρεψε την προοπτική της λύσης και τσιμέντωσε τη διχοτόμηση μαζί με τον Χριστόφια βγήκε και έκλαιγε σαν κακή απομίμηση της Μάρθας Βούρτση στο διάγγελμα για να συγκινήσει τους ζόππους.

Και το έκανε. Ο Τάσσος έμεινε πολυεκατομμυριούχος, όπως και πολλοί άλλοι… Νότιοι σασμένοι και ο συμμαθητής μου ονειρεύεται ακόμα το σπίτι του στην προσφυγιά.

Ο δε Χρύσης ονειρεύεται την Αμμόχωστο -λέει- παραμένοντας πιστός στρατιώτης στον επίσης εκατομμυριούχο και πλειοδότη του πατριωτισμού Νικόλα, ο οποίος ειρωνεύτηκε δημόσια τους Βαρωσιώτες διότι κάνουν φασαρία, λέει, για «μια έκταση μικρότερη από την Αλυκή της Λάρνακας».

Στο «άτομα καθαρά, ικανά και αξιόπιστα» (sic) θα προσέθετα και αξιοπρεπή!