Όταν ο Πρόεδρος θυμήθηκε τη ΔΔΟ (και άλλα ανέκδοτα)

«19. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθυμίζει τα προηγούμενα συμπεράσματά του και παραμένει απολύτως προσηλωμένο στη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού στη βάση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».

Θα μπορούσε να το βάζαμε και ως Quiz. H πιο πάνω αναφορά είναι από τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 24-25 Ιουνίου 2021. Τα τελευταία, τις προάλλες. Και το Quiz θα ήταν να βρει κανείς τη διαφορά από προηγούμενα συμπεράσματα και, μέσω αυτής, το αδιέξοδο της πολιτικής της κυβέρνησης στο Κυπριακό. Στην Ευρώπη και διεθνώς.

Αν κοιτάξει κανείς λ.χ. τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 1-2 Οκτωβρίου 2020 και τα ανάλογα 10-11 Δεκεμβρίου 2020 αλλά και τη Δήλωση μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης Μαρτίου 2021 θα διαπιστώσει πως αναφορά σε ΔΔΟ δεν υπάρχει.

Υπάρχει μεν παραπομπή στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όμως, παραδόξως ή και όχι τόσο, η κυπριακή κυβέρνηση μετά μάλιστα που η τ/κ ηγεσία άλλαξε και μαζί της είχε έρθει και η απόρριψη της ΔΔΟ από την άλλη πλευρά, συνέχιζε το επικίνδυνο παιγνίδι της μη περίληψης της όποιας αναφοράς στη ΔΔΟ στα Συμπεράσματα, παίζοντας με άλλες ιδέες και στέλνοντας παρασκηνιακά μηνύματα στους εταίρους μας ότι ήταν έτοιμη να συζητήσει και άλλες μορφές λύσεις.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι το έκανε, ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετά το 2017 και το 2019. Τα όσα έγιναν στη Γενεύη, το αδιέξοδο και η επισημοποίηση της τουρκικής πρόθεσης να αφήσει στο τραπέζι όχι κάποια άλλη μορφή λύσης, όπως την ονειρευόταν ο Νίκος Αναστασιάδης, αλλά τα δύο κράτη έφεραν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη Λευκωσία.

Η κυβέρνηση, αφού κατάλαβε επιτέλους (και) ότι το Βαρώσι δεν ήταν «πυροτέχνημα» τελικά όπως δημοσίως εκτιμούσε αλλά και πως η Τουρκία εννοεί το ζήτημα των δύο κρατών χωρίς πια να βιάζεται και θεωρώντας ότι κάψαμε το τελευταίο μας χαρτί το Κραν Μοντανά με τα όσα έγιναν εκεί, έγινε διζωνικότερη της διζωνικής. Και επιχειρεί πλέον να παρουσιαστεί ως ο παράγοντας ο οποίος επιμένει στη σωστή μορφή λύσης. Χωρίς φυσικά να πείθει κανέναν πια.

Η Κομισιόν μπορεί να άλλαξε, σε επίπεδο προσώπων, αλλά δεν έχει αλλάξει και η Ευρώπη ολάκερη. Και δυστυχώς για εμάς, οι Βρυξέλλες θυμούνται καλά τα μηνύματα και τις βολιδοσκοπήσεις Αναστασιάδη για άλλες μορφές λύσης, πιο χαλαρές και σίγουρα όχι τόσο ειλικρινείς όσο η σημερινή θέση της Λευκωσίας η οποία επανήλθε με τη ΔΔΟ ως παντιέρα, προκειμένου να στήσει όσο πιο καλά μπορεί στο όποιο blame game την υπεράσπισή της ως η πλευρά εκείνη η οποία ανέκαθεν στήριζε τη ΔΔΟ. Τάχα.

Αυτά μπορεί να πουλούν, όσο πουλούν βέβαια, στο εσωτερικό. Όπως πουλούν και όσο πουλούν και οι δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι δεν συζητούν δύο κράτη στην Κύπρο οι οποίες παρουσιάζονται από φιλικά προς την κυβερνητική προπαγάνδα ΜΜΕ ως φοβερές επιτυχίες της δικής μας πλευράς (!..).

Και είναι λογικό να γίνεται αυτό όταν λίγοι θυμούνται πως ποτέ, μα ποτέ, η Ευρώπη δεν συζήτησε δύο κράτη αλλά και πως αυτό έγινε ξεκάθαρο πρώτα στον δικό μας Πρόεδρο και μετά σε οποιονδήποτε άλλο.

Και έγινε όταν ο κ. Αναστασιάδης προσπαθούσε να καταγράψει τις αντιδράσεις στην ΕΕ και αλλού έναντι «εναλλακτικών» προσεγγίσεων οι οποίες οδηγούσαν, δεδομένων των τουρκικών θέσεων, σε συζήτηση τέτοιων διχοτομικών προσεγγίσεων. Όσο κι αν ο ίδιος δεν ήθελε να το παραδεχθεί. Τα έθετε δε, όπως θυμόμαστε, και στην ίδια την Τουρκία παρασκηνιακά.

Όταν φτάσαμε πια εκεί και όταν η άλλη πλευρά απαλλαγμένη και από το βαρίδι Ακιντζί και πλήρως ευθυγραμμισμένη με την Άγκυρα υλοποίησε τις απειλές της για άνοιγμα της Αμμοχώστου και κατέθεσε επίσημα πια στον ΟΗΕ τη θέση για λύση δύο κρατών, η Λευκωσία θυμήθηκε τη ΔΔΟ για να σώσει τα προσχήματα. Θυμήθηκε και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ τα οποία έθεσε και στον κύριο Γκουτέρες, σε περίπτωση που είχε ξεχάσει τη δουλειά του!

Σήμερα που το αδιέξοδο επιβεβαιώνεται, όμως, τα τεχνάσματα αυτά της Λευκωσίας δεν μας οδηγούν πουθενά. Εμάς τουλάχιστον. Η Τουρκία δεν πιέζεται από τον χρόνο στο Κυπριακό και έχει πλέον αλλάξει γραμμή και τακτική και εμείς πασχίζουμε να πείσουμε στην Ευρώπη και αλλού ότι δεν φταίγαμε –τόσο έστω– για το Κραν Μοντανά και ότι θέλουμε ξανά ΔΔΟ. Και τη θέλουμε πολύ!

Όμως κανέναν δεν πείθουμε. Σ’ αυτό τουλάχιστον ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αφού κανένας τρίτος δεν απέμεινε να μας θεωρεί ειλικρινείς.

Τα περί ομοσπονδίας σήμερα είναι αστειότητες. Και αυτό ο Πρόεδρος το ξέρει πια καλά. Το ζήτημα είναι πόσο θέλει ακόμα να δουλέψει την κοινή γνώμη αντί να της πει την αλήθεια. Με την οποία ποτέ δεν είχε όχι μόνο την καλύτερη σχέση αλλά και την όποια σχέση μάλλον.

Και δεν εννοώ βέβαια την κοινή γνώμη.