Η πόλωση των διχοτομιστών

Το χειρότερο στην Προεδρία Αναστασιάδη από το 2016 και έπειτα δεν είναι ότι ακολουθεί την πολιτική Τάσσου Παπαδόπουλου στο Κυπριακό. Είναι που ακολουθεί τις πρακτικές Τάσσου Παπαδόπουλου στη διαχείριση της κοινής γνώμης, ταΐζοντας όσους πρόθυμους με τον σανό των κακών Τουρκοκύπριων και οδηγώντας στην απελπισία όσους εκτοπισθέντες πίστεψαν για 45 χρόνια ότι το κράτος τους θα υπερασπιζόταν τη νομιμότητα και τα δικαιώματά τους. Προ τριετίας, η εποχή της περιρρέουσας ατμόσφαιρας αναβίωσε στους οπαδούς της όποιας λύσης. Σήμερα η εμμονή του Προέδρου και των ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν στην άρνηση του δικοινοτικού χαρακτήρα του κράτους, του οποίου ηγούνται, εγγυάται την εποχή της διχοτόμησης.

Αν είναι να απευθύνει στον Πρόεδρο μια κατηγορία ο ιστορικός του μέλλοντος, αυτή θα αναφέρεται στο πως ο Νίκος Αναστασιάδης μετά την κατάρρευση του Κραν Μοντανά, τρομοκράτησε τους πολίτες με την προοπτική της ίσης εκπροσώπησης των Τ/Κ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής του κράτους. Πλέον, το δηλητήριο του κ. Αναστασιάδη χύθηκε σε στρώματα του πληθυσμού, που παρά τη μετριοπαθή πολιτική στάση υπέρ της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (η οποία στάση καταγράφεται ακόμα ως πλειοψηφούσα σε έρευνες κοινής γνώμης), αναπόφευκτα πείθονται από τον Πρόεδρό τους ότι είναι απίθανη μια συνεννόηση με τους Τ/Κ σε θέματα που επηρεάζουν την Τουρκία. Κυρίως, ακολουθώντας τον Πρόεδρό τους, δεν διανοούνται συνεργασία με τους Τ/Κ σε θέματα όπως είναι η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου.

Το φυσικό αέριο όμως πόσο ενδιαφέρει τον πρόσφυγα που περιμένει 45 χρόνια τους ηγέτες του να ενεργήσουν προς προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων του, είναι μια ερώτηση που μόνο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οφείλει να απαντήσει. Με δεδομένο ότι κάθε τουρκική κίνηση στην Ανατολική Μεσόγειο εισπράττεται από τον Πρόεδρο ως «απειλή» και ποτέ ως παράθυρο συνεργασίας, οι απαντήσεις που θα δώσει στον εν λόγω πρόσφυγα ο κ. Αναστασιάδης μάλλον πρόκειται να αναπαραγάγουν το αφήγημα της εθνοτικής σύγκρουσης, θεωρώντας ως φυσική την αντιπαράθεση Ελλήνων και Τούρκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η σύγκρουση όμως ούτε προϊόν της φύσης είναι ούτε άσχετη με τις ιδεοληψίες και τα στενά συμφέροντα που εξυπηρετούν οι εκάστοτε ηγέτες των κρατών που εμπλέκονται στη σύγκρουση.

Το δηλητήριο του Προέδρου Αναστασιάδη φαίνεται στο ύφος με το οποίο αντιμετωπίζονται οι αντίθετες από τις δικές του απόψεις στο Κυπριακό. Ενώπιον ενός Προέδρου που πολιτεύεται με άξονα τη διχοτόμηση (και όχι τη λύση του Κυπριακού ως είχε υποσχεθεί στην προεκλογική εκστρατεία του 2017-18), ακόμα και η ισχνή πρωτοβουλία πολιτών και βετεράνων πολιτικών υπό τον τίτλο «Απόφαση Ειρήνης» αντιμετωπίζεται από τους χειροκροτητές του Προέδρου ως αναβίωση των Ανανιστών και πάει λέγοντας. Κάθε αντίθετη άποψη για το μέλλον του τόπου που βλέπει πέρα από τη συγκυρία των πύργων της Λεμεσού, του τουρισμού και του διαμοιρασμού των εσόδων που παράγει το μονοπώλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους Ελληνοκύπριους, εισπράττεται ως εξυπηρέτηση τουρκικών συμφερόντων. Η πόλωση του 2004 είναι εδώ, και αυτός που την έχει προκαλέσει είναι το προ 15ετίας πρώτο θύμα της. Αυτή είναι η φάρσα από την Ιστορία που επαναλαμβάνεται. Και όχι η υπεράσπιση της νομιμότητας και του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που όπως το 2004, έτσι και σήμερα, διεξάγεται από τους ίδιους ανθρώπους. Αυτούς που οι οπαδοί της διχοτόμησης όχι μόνο δεν ανέχονται, αλλά δηλώνουν ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να τους αρνηθούν ακόμα και την πολιτότητα, προαναγγέλλοντας εκ νέου ένα πολιτικό περιβάλλον φασισμού για την ε/κ Κυπριακή Δημοκρατία.