Κυνισμός

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που ανέδειξε το δημοσίευμα του Organized Crime and Corruption Reporting Project για τη σύνδεση του πρώην δικηγορικού γραφείου του Προέδρου Αναστασιάδη με «ύποπτες μεταφορές χρημάτων» ενός Ρώσου ολιγάρχη, είναι η βαθιά επικοινωνιακή (και άρα ηθική) απομόνωση του Προέδρου της Κύπρου.
Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο «Π», στις 15 Αυγούστου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε ήδη διαβασμένο το δημοσίευμα του OCCRP, το οποίο είχε αναρτηθεί στις 14 Αυγούστου το απόγευμα. Μέχρι τις 16 Αυγούστου που το δημοσίευμα μεταφράστηκε και αναρτήθηκε από δύο ε/κ εφημερίδες, ο Πρόεδρος είχε όλο τον διαθέσιμο χρόνο για να προετοιμάσει την επικοινωνιακή αντίδρασή του, πόσω μάλλον, αφού, σύμφωνα με το OCCRP, ο Πρόεδρος είχε ενημερωθεί για την έρευνα «εβδομάδες προηγουμένως». Τελικά, ο Πρόεδρος αντέδρασε αργά το απόγευμα της 17ης Αυγούστου, μετά που το δημοσίευμα του OCCRP έγινε πρωτοσέλιδο στον «Πολίτη».
Η αντίδραση του Προέδρου ορθώς μεν ανέδειξε ότι καμία παρανομία δεν αποκαλυπτόταν από το OCCRP, αλλά δεν έμπαινε στον κόπο να εξηγήσει ούτε το εύρος της εμπλοκής του ίδιου και του πρώην δικηγορικού γραφείου με τις αποκαλυφθείσες συναλλαγές, ούτε την όποια σημασία των συναλλαγών αυτών, για να αντικρούσει την ερμηνεία που έδινε στις ίδιες συναλλαγές το OCCRP. Ο λόγος περί λιβελλογραφήματος δυσχέραινε περαιτέρω τη θέση του Προέδρου, καθώς καθιστούσε κάθε ερώτηση επί του δημοσιεύματος του OCCRP αδίκημα.

Δυστυχώς, μετά την προχθεσινή ανάρτηση των στοιχείων της Τράπεζας Ukio Bankas από το OCCRP, ο Πρόεδρος δεν μπορεί παρά να συνειδητοποίησε την επικοινωνιακή μοναξιά του. Διότι, όσοι και αν είναι οι βολικοί δημοσιογράφοι που του κάνουν πάσες σε κάθε δημόσια παρουσία του (και ενίοτε παραπληροφορούν), όταν οι ειδήσεις φτάνουν από έξω, αυτοί δεν είναι αρκετοί.

Η Κύπρος διασύρθηκε ως εξαρτώμενη ξένων ιδιωτικών συμφερόντων και ο Πρόεδρός της φάνηκε επιπόλαιος με την επιλογή του να σχολιάσει ως «λιβελλογράφημα» ένα έγκυρο δημοσίευμα.

Αν ο Πρόεδρος αναδείκνυε εξαρχής ως νόμιμες τις συναλλαγές (αντί της έμφασης που έδωσε στη μη διερεύνησή τους από αρχές άλλων χωρών), αν ο Πρόεδρος μιλούσε αμέσως μετά το δημοσίευμα (πριν ακόμα την αντίδραση του ΑΚΕΛ) για δραστηριότητες του γραφείου που χειρίστηκαν οι πρώην συνεργάτες του και όχι ο ίδιος, αν ακόμα απέφευγε να χρησιμοποιήσει το ίδιο λεκτικό με τον πρώην συνέταιρό του Στάθη Λεμή για να αντικρούσει το δημοσίευμα (και την αναπαραγωγή του στον κυπριακό Τύπο), θα διατηρούσε μία κάποια ελπίδα να μην αντιμετωπιζόταν από την κοινή γνώμη με κυνισμό. Διότι θα επεδείκνυε σεβασμό έναντι αυτής.
Διότι η λογική αντίδραση της πλειοψηφίας των κοινών θνητών που δεν χειρίζονται εκατομμύρια για λογαριασμό ξένων δισεκατομμυριούχων, είναι ο κυνισμός έναντι ενός αρχηγού που δεν ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει την εικόνα του απέναντί τους.
Η κληρονομιά του κυνισμού, όμως, είναι η χειρότερη που μπορεί να αφήσει ένας ηγέτης στον λαό του. Πάνω στον κυνισμό ευδοκιμούν οι ακροδεξιές ρατσιστικές υποσχέσεις. Και μέσω του κυνισμού συγκροτείται σε πολιτικό λόγο κάθε μορφής λαϊκισμός.