Ψεύτης, ξεδιάντροπος αλλά στην... εξοικονόμηση πρώτος!

Δεν ωφελεί να αναπολεί κανείς τα περασμένα, το ξέρω, αλλά είναι στιγμές που απλώς δεν μπορείς να μην το κάνεις. Έρχεται από μόνο του, πώς να σας το πω;

Έτσι και χθες. Ήρθε καθώς διάβαζα, και κάποια στιγμή νομίζω ότι πήγα να βουρκώσω κιόλας, την καθηλωτική απολογία του Προέδρου μας για τη γνωστή ξεφτίλα. Χμ, ναι, σας βάζω δύσκολα, θα μου πείτε. Αναστασιάδης και ξεφτίλα είναι σαν να λέμε, ξέρω γω, Celine Dion και επιτυχίες. Ούτε το «γνωστή» δεν βοηθά. Ψύλλους στα άχυρα ψάχνεις.

Καλύτερο από το να ψάχνεις τσίπα στο Προεδρικό στις μέρες μας, δεν λέω, αλλά και πάλι, δεν πάει συγκριτικά. Ο βαθμός δυσκολίας μετρά. Και μόνο αυτός.

Και ξέρω ότι θα εκφράσω την άποψη πολλών εάν πω ότι ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν κάποτε ένας πολιτικός που παραδεχόμουν. Θαύμαζα την ικανότητά του να παίζει με τα επιχειρήματα, να αντιμετωπίζει κάθε πρόκληση στην όποια συζήτηση μαεστρικά.

Να κάνει ακόμη και ανθρώπους όπως εγώ, ανθρώπους οι οποίοι -πέραν της περιόδου που υποδύθηκε τον Πρόεδρο Λύσης- δεν συμφωνούσαν μαζί του σε πολλά, να τον παραδέχονται. Ακόμη κι αν δεν τους έπειθε τελικά. Δεν είναι κακό. Και δεν πρέπει να επηρεάζει το πώς αξιολογείς έναν πολιτικό το εάν συμφωνείς ή όχι με τις απόψεις του.

Άσχημο πράγμα, λοιπόν, να βλέπεις κάποιον να καταλήγει έτσι. Και ακόμα χειρότερο να σε κυβερνάει κιόλας, χωρίς να σε σέβεται. Καθόλου όμως. Και χωρίς να σε αφήνει με την προκλητική συμπεριφορά του να τον λυπηθείς, τώρα πια που δεν είναι παρά ένας θλιβερός ίσκιος του εαυτού του.

Χθες, λοιπόν, αντί να σιωπήσει επιτέλους, έβγαλε μια ανακοίνωση για το σκάνδαλο με τον Σαουδάραβα. Αναγνώρισε, λέει, πως «η χρήση του αεροσκάφους για μεταφορά του ιδίου αλλά και της οικογένειάς του στις Σεϋχέλλες θα μπορούσε να αποφευχθεί».

Και το έκανε, βέβαια, όχι για να απολογηθεί, αυτό θα μπορούσε να το κάνει -με κανονική απολογία- εξαρχής, αλλά για να βγουν οι πάντα πρόθυμες και μωροφιλόδοξες πολιτικές μινιατούρες και διάφοροι κομματικοί σφογγοκωλάριοι και να τον εκθειάσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ας αρχίσουμε από το βασικό. Ένας Πρόεδρος, ένας ηγέτης ο οποίος χρειάζεται κάτι μήνες για να διαπιστώσει ότι «μπορούσε να αποφευχθεί» και αφού προηγουμένως την έλεγε επίμονα στους πάντες για το σκάνδαλο, έχει, εάν δεν ψεύδεται απλώς, σοβαρό πρόβλημα κρίσεως.

Διότι εάν αυτό το τόσο απλό θέλει τόσο καιρό για να το «καταλάβει», πόσο θα χρειάζεται για τα σύνθετα; Έτσι δεν είναι; Μακάρι να ήταν όμως η κρίση του και να ήταν εκείνης ο δείκτης που έπιασε τόσο θεαματικά πάτο. Στο κοντέρ του Προέδρου μας, όμως, ο κολλημένος στον πάτο δείκτης είναι εκείνος της πολιτικής ηθικής. Μονίμως.

Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ακόμα και στην τάχα μου απολογία ξαναείπε (!) τα ίδια: «Είναι η πρώτη φορά από εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας που πολιτειακός αξιωματούχος δέχεται κριτική από την αντιπολίτευση, όχι γιατί διασπάθισε δημόσιο χρήμα, αλλά γιατί εξοικονόμησε δημόσιες δαπάνες» (sic). Αυτό σας μοιάζει με απολογία;

Mα, εάν εξοικονόμησε λεφτά -ο εις και μόνος πολιτειακός αξιωματούχος που το έκανε από το 1960 μάλιστα!..- τότε γιατί «απολογείται»; Άγαλμα μάλλον του χρωστάμε. Έναν κουμπαρά λ.χ. με το πρόσωπό του, να έχει και απήχηση στα παιδιά το έργο, να μαθαίνουν και εκείνα να «εξοικονομούν» όπως ο Piggy Nick. Έτσι δεν είναι;

Μόνο που απλά είναι ένας κοινός ψεύτης. Αυτό μόνο. Και ξεδιάντροπος. Τόσο ώστε να ζητάει και τα ρέστα, διότι δεν είναι μόνο η αντιπολίτευση, αλλά ολόκληρη η κοινή γνώμη που τον επέκρινε. Και ξέρει καλά το γιατί. Δεν μας απασχολεί η αντιπολίτευση. Και ας μην κρύβεται πίσω από αυτό.

Επικρίθηκε από την κοινή γνώμη διότι είπε ψέ-μα-τα για την ιστορία, κατά συρροήν, αρχίζοντας από το ότι υπήρχε σύμβαση για τη μίσθωση η οποία δεν υπήρξε. Αυτό και μόνο είναι πρόσθετο σκάνδαλο.

Όπως επίσης είπε ψέματα, επινοώντας μάλιστα ολόκληρη ιστορία, ότι γνώρισε τον Σαουδάραβα σε εκδήλωση του CIPA, αφού εκείνος είχε πολιτογραφηθεί το 2015, όταν ήδη από τον προηγούμενο χρόνο τον είχε δεχθεί στο Προεδρικό, αλλά αυτό δεν το… θυμόταν! Και πολλά άλλα που είπε προσπερνώντας την ακόμα και σήμερα τρομερή αδιαφάνεια αυτής της ιστορίας.

Tα δε ψέματα δεν τα είπε στην αντιπολίτευση μόνο, αλλά σε όλους τους πολίτες του κράτους, τους οποίους εξαπατούσε όλο αυτό το διάστημα και όταν ήρθε η ώρα της τάχα απολογίας είχε και το θράσος να τους πει ότι είναι ο μόνος πολιτειακός αξιωματούχος έβερ ο οποίος τους εξοικονόμησε και λεφτά!

Εάν, Πρόεδρε, μπορεί να πει κάτι συναφές ο λαός -και το λέει- είναι πως είστε ο μόνος ο οποίος κατάφερε να θεωρείται τόσο ανυπόληπτος στα μάτια του, ο μόνος ο οποίος μεταχειρίστηκε με τέτοια αδίστακτη θρασύτητα και ξεδιάντροπα την κοινή γνώμη και ο οποίος της το κάνει ακόμα, μες στα μούτρα της. Το έκαναν πολλοί, τόσο όμως κανείς… από εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ψεύτης, προκλητικός, αδιανόητα και αμετανόητα αναιδής έναντι του κοινωνικού συνόλου αλλά και χειρότερος κάθε μέρα που περνά. Με την πολιτική απάτη στο τσεπάκι, πρώτο αλλά και τελευταίο του αποκούμπι έτσι όπως κατήντησε.

Και πείτε και στον εκπρόσωπο ότι κανείς δεν το κάνει για να παραιτηθείτε. Στερείστε του πολιτικού ήθους και του πολιτικού αναστήματος που απαιτείται για να κάνετε κάτι τέτοιο.

Δεν είναι ώρα για ανέκδοτα, κ. Κούσιο μου.

Το να σταματήσετε όμως, Πρόεδρε, να εμπαίζετε τη λογική όλων μας και να μας προκαλείτε έτσι, όμως, μπορείτε έστω να το δοκιμάσετε.