Ο Νουρισμός δεν είναι τυχαίο φαινόμενο. Εξηγείται...

Πάλι καλά να λέτε. Πάλι καλά που με τον Νουρή υπουργό Εσωτερικών καταλήξαμε στο συρματόπλεγμα. 

Αν κρίνει κανείς από το πολιτικό IQ του συγκεκριμένου, τις απαίσιες αντιλήψεις του, όπως τις εξέφρασε κατά καιρούς, και όλα τα άλλα πάλι καλά που δεν έβαλε στην πράσινη γραμμή εντομοαπωθητικά από αυτά που πουλάει στο φαρμακείο. Κάπως έτσι τους βλέπει άλλωστε αυτούς που έρχονται. Ο φαρμακότριψ της κυβερνήσεως είναι άξιος για όλα. 

Δυστυχώς όμως για τον Νουρή και τα νουρούθκια του τα πράγματα είναι πολύ απλά. Και ο κόσμος, όσο κι αν ένα μεγάλο μέρος του τρώει ακόμα κουτόχορτο διαφόρων ειδών, δεν είναι δα και τόσο βλάκας για να χάφτει κάτι τέτοια, πρώτου επιπέδου προεκλογικά.

Το συρματόπλεγμα, σε μια περίοδο κατά την οποία συν τοις άλλοις κανένας δεν έρχεται μέσω της άλλης πλευράς ελλείψει πτήσεων και εν μέσω απαγόρευσης εισόδου και εκεί, δεν είναι τείχος. Αν κάποιος θέλει να περάσει μια τανάλια είναι το μοναδικό που χρειάζεται για να το κόψει και να πάνε στράφι, που πήγαν ήδη, τα τρελά λεφτά που πληρώσαμε για να το αγοράσουμε. 

Έχοντας, ελπίζω, προκηρύξει προσφορές. Το περιεχόμενο των οποίων ενδεχομένως να είναι ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο από μόνο του. Όμως, αυτό δεν είναι το σοβαρότερο.

Από εκεί και πέρα και προσπερνώντας τη μεγάλη και τραγική πολιτική διάσταση ως προς τα μηνύματα που στέλνουμε απέναντι στους Τ/Κ αλλά και στον κόσμο στο παρά πέντε της «5+1» κιόλας, το ζήτημα είναι απολύτως εσωτερικό και αφορά την κυβέρνηση η οποία βαρύνεται εξ ολοκλήρου με την ευθύνη της μη έγκαιρης αλλαγής του συστήματος εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, μια κωλυσιεργία η οποία είχε ως αποτέλεσμα τα βουνά των αιτήσεων και το να γίνουμε και πάλι ελκυστικός προορισμός βραδείας εξετάσεως αιτήσεων.

Στις μέρες δε του Νουρή, μέρες κατά τις οποίες η ανικανότητα αλλά και τα κολλήματα του ΥΠΕΣ επιβάρυναν την κατάσταση, η κυβέρνηση προσέφυγε σε ό,τι πιο εύκολο και αποκρουστικό μπορούσε να κάνει, δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη με ρατσιστικές ατάκες εναντίον αυτών των ανθρώπων και επιδεικνύοντας ενίοτε απάνθρωπη και ντροπιαστική για όλους μας μεταχείριση. Συμπεριφορές αδιανόητες για ευρωπαϊκό κράτος.

Όμως, στους πολλούς οι οποίοι έρχονται εδώ ως οικονομικοί μετανάστες, όχι για να μας φάνε αλλά γιατί ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον το οποίο εμείς -ναι- δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε, υπάρχουν και πρόσφυγες αλλά και άτομα που δικαιούνται το άσυλο το οποίο έχουμε υποχρέωση να τους προσφέρουμε. Και νομικά και ηθικά.

Παρ' όλα αυτά, καταλήγουν και εκείνοι στοιβαγμένοι σε συνθήκες οι οποίες θα έπρεπε να μας θίγουν και να μας εξαγριώνουν όλους. Ταπεινωτικές και βάρβαρες. 

Όλα θα λύνονταν εάν η κυβέρνηση είχε φανεί πιο ικανή, δημιουργώντας υποδομές για όσους ήρθαν, επισπεύδοντας την εξέταση των αιτήσεων ως προτεραιότητα -όπως είχε γίνει και στο παρελθόν και είχε λυθεί το πρόβλημα-, και γενικά παραμερίζοντας τον ρατσισμό διαφόρων εκεί μέσα οι οποίοι αντί να δουλέψουν προτιμούν να μιλούν για το τέρας περίπου των ξένων. 

Σε περιόδους κρίσιμες μάλιστα και με τον κόσμο να έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όριά του και να στρέφεται σε ανησυχητικό βαθμό σε ακραίες προσεγγίσεις.

Σ’ αυτό, δυστυχώς, δεν βοηθά και το αντίθετο άκρο το οποίο επιμένει να μην αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα είναι κάτι περισσότερο από οριακά και πως δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε άλλους διότι δεν υπάρχει η υποδομή, αλλά και να υπήρχε πάλι κοινωνικά το ζήτημα δεν είναι διαχειρίσιμο. 

Είναι όμορφο να κρατάμε όλοι χέρια και να τραγουδάμε για την ειρήνη, πλέκοντας ταγάρια και αναθεματίζοντας τον καπιταλισμό με τσόκαρα και σανδάλια, πλην όμως η αποκόλλησή μας από την πραγματικότητα δεν βοηθά. 

Δεν βοηθά πρωτίστως αυτούς που όντως χρειάζονται την προστασία μας γιατί κινδυνεύουν και οι οποίοι ρίχνονται στο κολαστήριο του Πουρνάρα μαζί με τους άλλους και στιγματίζονται από τον κάθε άθλιο κυβερνητικό πολιτικάντη ο οποίος είναι ανίκανος να κάνει καριέρα αλλιώς. 

Το άσυλο ήταν και είναι ιερό στις δημοκρατίες. Όπως ήταν και είναι κριτήριο για το πόσο πραγματικά δημοκρατικό είναι το ίδιο το κράτος. Οφείλουμε να το διαφυλάξουμε από τη γραφικότητα διαφόρων οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι τον Μάη θα ξυπνήσουμε μπροστά σε πολύ διαφορετικά και δυσάρεστα δεδομένα, όπως και από τα δόντια των Νουρήδων κάθε λογής και του άθλιου λαϊκισμού της κυβέρνησης.

Μιας κυβέρνησης η οποία έχει αποτύχει στη διαχείριση του ζητήματος, και το χειρότερο, ακόμα και τώρα καταφεύγει σε ρητορική και σε πρακτικές Ακροδεξιάς για να κερδίσει ψήφους στις βουλευτικές αντί να διορθώσει ως οφείλει το πρόβλημα. Αποδεικνύοντας ότι οι Νουρήδες δεν ευδοκιμούν τυχαία στον κυβερνητικό μπαξέ.