Αποκαλούν «Μουσείο Βαρβαρότητας» το σπίτι στο οποίο δολοφονήθηκαν τα τρία μικρά παιδιά μαζί με τη μητέρα τους. Η Κύπρος είναι ουσιαστικά ένα μουσείο βαρβαρότητας από άκρου εις άκρον. Νησί βαρβαρότητας! Μήπως έμεινε αίμα που δεν χύθηκε και θηριωδία που δεν βιώθηκε σε αυτά εδώ τα μέρη; Αναστήλωσαν και άνοιξαν ξανά το μουσείο που αποκαλούν Μουσείο Βαρβαρότητας. Έκοψαν την κορδέλα όλοι μαζί. Γελώντας. Εύθυμοι. Σαν να ανοίγουν έναν χώρο έκθεσης για διασκέδαση. Παρέστη και ο υπουργός Τουρισμού της Τουρκίας. Σαν να ανοίγουν μια τουριστική εγκατάσταση.
Μια μητέρα σε ματωμένο μπάνιο. Και τα τρία παιδιά της. Ναι, είναι βαρβαρότητα! Βαρβαρότητα μέχρι τέλους. Ποια προδοτικά χέρια τράβηξαν εκείνη τη σκανδάλη; Όποιος θέλει ας είναι. Είτε Έλληνας, είτε Τούρκος. Είναι ποταπός! Λίγη είναι ακόμα και η λέξη ποταπός. Είμαι περίεργος, θα βάλουν τώρα σε εκείνο το μουσείο και τη φωτογραφία του μπάνιου χωρίς αίματα; Δεν δολοφονήθηκαν στο μπάνιο, όπως λένε αυτοί. Δολοφονήθηκαν εκτός μπάνιου. Ύστερα πάρθηκαν τα ματωμένα τους πτώματα και τοποθετήθηκαν στο μπάνιο. Εγώ δημοσίευσα στην εφημερίδα και τη φωτογραφία του μπάνιου χωρίς αίματα. Πρώτα έβαλαν τα παιδιά στην αγκαλιά της μητέρας με διαφορετικό τρόπο και ύστερα τα άλλαξαν. Επέλεξαν το σκηνικό που θα μπορούσε να επηρεάσει πιο πολύ. Εγώ δημοσίευσα και τις δύο διαφορετικές φωτογραφίες. Αν είναι βαρβαρότητα η δολοφονία αυτών των παιδιών μαζί με τη μητέρα τους, είναι βαρβαρότητα και να γίνονται υλικό προπαγάνδας τα ματωμένα τους πτώματα. Αυτή η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου ύστερα και έγινε η εικόνα της προπαγάνδας της τουρκικής πλευράς. Ο αγαπητός μου Μουσταφά που έβγαλε τη φωτογραφία επηρεάστηκε τόσο πολύ από αυτά που είδε που έγινε διαβητικός. Τώρα δεν βρίσκεται στη ζωή.
Για χρόνια δεν αγγίχθηκε αυτή η θηριωδία εδώ. Μετατράπηκε σε ταμπού. Δεν έγινε έρευνα και ανάκριση. Λέχθηκε ότι «το έκαναν οι Ελληνοκύπριοι» και κανείς δεν ένιωσε καμία αμφιβολία. Όμως, η τουρκοκυπριακή ηγεσία έκανε ενέργειες που προκαλούσαν υποψίες. Ήθελαν να επέμβει στρατιωτικά η Τουρκία στο νησί ό,τι και να γίνει. Λέγεται ότι ο Ντενκτάς είπε πως «μας χρειάζονται πολύ περισσότεροι πεσόντες». Καταλαβαίνω ότι δεν έδιδαν απολύτως καμία σημασία στη ζωή μας και από το γεγονός ότι έδιναν όπλα μεγάλα μέχρι το μπόι τους σε παιδιά 15 χρόνων που δεν είχαν χρησιμοποιήσει ακόμα όπλο και δύο γεμιστήρες και τα έστελναν στα μπροστινά φυλάκια.
Μόνο η δική μας εφημερίδα «Αβρούπα» έσπασε το ταμπού του εγκλήματος του μπάνιου. Ερευνήσαμε και υποβάλαμε ερωτήσεις. Έτσι εμφανίστηκε το μπάνιο χωρίς αίματα. Και το σκηνικό που φτιάχτηκε για τα νεκρά παιδιά. Αν είχαμε ένα κόμμα αντιπολίτευσης που ήταν εντάξει εδώ, θα απαιτούσε να αρχίσει άμεσα έρευνα στη βουλή. Δεν απαίτησε. Έμεινε σιωπηλή. Δεν κούνησε το δαχτυλάκι της η αντιπολίτευσή μας στη βουλή, ούτε και όταν είπε «το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου» ο άνδρας που σκότωνε Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους και εξέφρασε λύπη επειδή δεν σκότωσε περισσότερους Ελληνοκύπριους. Υπήρχαν πολλά που προκαλούσαν υποψίες στο έγκλημα στο μπάνιο. Ακόμα και η απροθυμία να μιλήσουν όσοι σώθηκαν τραυματισμένοι εκείνο το βράδυ από εκείνο το σπίτι ήταν κάτι που ενίσχυε την αμφιβολία. Αν το έκαναν Ελληνοκύπριοι συμμορίτες αυτό, τι επιφύλαξη μπορεί να είχε ένας Τουρκοκύπριος να το διηγηθεί; Ποιος Τουρκοκύπριος θα είχε ενδοιασμούς να διηγηθεί την ελληνοκυπριακή βαρβαρότητα; Ποιος Ελληνοκύπριος θα είχε ενδοιασμούς να διηγηθεί την τουρκοκυπριακή βαρβαρότητα; Πάντα έμεναν ατιμώρητοι οι Τούρκοι που σκότωναν Έλληνες και οι Έλληνες που σκότωναν Τούρκους σε αυτό το νησί. Αυτά τα εγκλήματα ουδέποτε θεωρήθηκαν εγκλήματα στις δύο κοινότητες.
Ένας από τους λόγους που μας ωθεί να νιώθουμε υποψίες είναι χωρίς αμφιβολία και ο εκ Τουρκίας στρατιωτικός πατέρας της οικογένειας που δολοφονήθηκε. Ο ταγματάρχης Ιλχάν. Γιατί να σκοτώσουν αυτά τα παιδιά και τη μητέρα τους οι Ελληνοκύπριοι, που δεν σκότωσαν κανέναν ο οποίος δεν αντιστάθηκε καθόλου εκείνο το βράδυ στην περιοχή Κουμσάλ; Μήπως επειδή ο πατέρας τους ήταν Τούρκος ταγματάρχης; Ο ταγματάρχης Ιλχάν, ο οποίος μετά το έγκλημα έζησε ήσυχα στην Τουρκία για χρόνια θάβοντας μέσα του το πένθος και τον πόνο του, προσκλήθηκε στο νησί εκ μέρους των συνδέσμων αγωνιστών μας μετά το δικό μας δημοσίευμα. Σηκώθηκε και ήρθε ο άνθρωπος. Όμως, νομίζω ότι δεν ήταν στα καλά του. Τον έβγαλαν στην τηλεόραση. Και είπε τέτοια πράγματα που σαστίσαμε. Όπως είπε, μετά το έγκλημα πήγε στην τουρκική πρεσβεία. Και του έφεραν μπροστά του ένα ζευγάρι Ελληνοκυπρίων. Η Ελληνοκύπρια γυναίκα ήταν έγκυος, λέει. Έδωσαν ένα πιστόλι στον ταγματάρχη δρ Ιλχάν. «Άντε, σκότωσέ τους και πάρε την εκδίκησή σου», του είπαν. Δεν τους σκότωσε φυσικά. Αυτό διηγήθηκε στην τηλεόραση.
Αναρτήστε και τη φωτογραφία του μπάνιου χωρίς αίματα σε εκείνο το μουσείο που εγκαινιάσατε τώρα γελώντας σαν να ανοίγετε έκθεση για διασκέδαση. Αναρτήστε την για να τη δουν όλοι. Αυτή δεν είναι μια δολοφονία στο μπάνιο. Είναι μια σχεδιασμένη δολοφονία της Κύπρου!
