Βιώνουμε ακόμη μια προσπάθεια με τη δημιουργία ενός εύκρατου κλίματος στο Κυπριακό. Οι πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας προφανώς δεν έχουν άπλετο χρόνο στη διάθεσή τους. Η πορεία τελεσίδικου διαχωρισμού πολύ γρήγορα μπορεί να επιτελεστεί και αυτό δεν θα είναι προς το συμφέρον καμίας εκ των κοινοτήτων. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση προς επίρρωση αυτού του οποίου λέμε. Γιατί καμία διχοτόμηση δεν πρόκειται να φέρει πίσω τα κυπριακά εδάφη που καταλήφθηκαν διά της βίας από την Τουρκία, όπως και καμία διχοτόμηση θα κρατήσει ζωντανή την τουρκοκυπριακή κοινότητα, που αγωνίζεται για τη δική της επιβίωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια συμφωνία δίκαιη, υπό τις συνθήκες που έχουν δημιουργήσει οι δεκαετίες της διαίρεσης.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή είναι η έγνοια των δύο ηγετών των κοινοτήτων που είχαν την Πέμπτη την πρώτη τους συνάντηση. Χωρίς ενθουσιασμό αλλά με ρεαλιστικούς όρους, θεωρούμε ότι η πρώτη συνάντηση του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη με τον νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη Τουφάν Έρχιουρμαν, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, δημιούργησε ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας και άνοιξε εκ νέου συζήτηση για την προοπτική επανεκκίνησης του κυπριακού διαλόγου.
Η συνάντηση χωρίς υπερβολή χαρακτηρίστηκε από θετικό τόνο, ανύπαρκτες εντάσεις, αποφυγή υπαινιγμών, ένθεν κακείθεν, με διάθεση αποφυγής δημόσιων αντιπαραθέσεων- στοιχεία που αποτελούν ενδείξεις αλλαγής κουλτούρας μετά από οκτώ χρόνια στασιμότητας.
Στις δύο κοινότητες έχει αποτυπωθεί μια δυσπιστία για τις κατά καιρούς συζητήσεις για το πρόβλημα. Η ανυπαρξία προετοιμασίας της κοινής γνώμης ότι η διαιώνιση της κρίσης, η συνέχιση ενός ιδιόρρυθμου και κυρίως λειψού κράτους στο οποίο επικρέμαται μόνιμη ανασφάλεια, δεν είναι διέξοδος ικανή να αλλάξει πλήρως αυτό το γεωγραφικό κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου. Όλο αυτό είναι αποτυπωμένο και διαχέεται και στις δύο κοινότητες.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα και θα πρέπει να το κάνουν οι επικεφαλής των δυο πλευρών είναι η μεταφορά στην κοινή γνώμη της αίσθησης τού πόσο σημαντική θα είναι η λύση αυτού του προβλήματος. Από τη μια, με μόνιμη διαίρεση και με την πάροδο του χρόνου, η Κυπριακή Δημοκρατία που σήμερα ασκεί εξουσία μόνο στον Νότο, θα συνορεύει στην ουσία με την Τουρκία. Και από την άλλη, θα χάσει ίσως τον μοναδικό σύμμαχο που της απέμεινε για την απαλλαγή μας από την στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας. Της κοινότητας η οποία δίνει μάχες σε όλα τα επίπεδα για να κρατήσει το πολιτικό και πολιτιστικό της χαρακτήρα στο νησί. Η φράση του δημάρχου στο τουρκικό τομέα της Λευκωσίας Μεχμέτ Χαρμαντζι, είναι ενδεικτική για τον τρόπο που σκέφτονται σήμερα οι Τουρκοκύπριοι που αντιστέκονται. «Τα συμφέροντα της Τουρκίας είναι σημαντικά, αλλά η ανάγκη για λύση για τους Τουρκοκύπριους είναι πολύ – πολύ σημαντική». Αυτή η αναγκαιότητα για την τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι εξίσου σημαντική και για την Κυπριακή Δημοκρατία και την ελληνοκυπριακή κοινότητα.
