Kαι έτσι ο Νίκαρος, πτωχός μα ανοξείδωτος, αγωνίζεται για ’μας

Θέλω να είμαι δίκαιος. Κι ας νευριάσετε. Λίγο με κόφτει.

Να μας λέει ψέματα ένας Νίκος Αναστασιάδης δεν το φαντάζομαι. Φαντάζομαι ούτε και εσείς το φαντάζεστε, έτσι; Το φαντάστηκα… Γι’ αυτό και είμαι, πλέον, γεμάτος απορίες.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Εδώ έχουμε έναν άνθρωπος ο οποίος είναι συνέταιρος σε μια εταιρεία που με βάση τα στοιχεία του OCCRP φέρεται να έχει διακινήσει πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ (635.000.000 ευρώ). Εξακόσια τριάντα πέντε εκατομμύρια ευρώ.

Ώς εδώ καλά; Τέλεια, όχι απλώς καλά. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος αυτός έχει απομείνει -μεταφέρω από το πόθεν έσχες του- με περιουσιακά στοιχεία 213.500 ευρώ μόλις -διακόσιες δέκα τρεις χιλιάδες και πεντακόσια ευρώ- τι απέγιναν τα κέρδη του από αυτή την ιστορία; Χώρια τα άλλα.

Μιλάμε -και επαναλαμβάνω ότι δεν φαντάζομαι να μας λέει ψέματα- για έναν άνθρωπο ο οποίος μπήκε στο μισθολόγιο του Δημοσίου από το 1981, όταν εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά. Και επανεκλεγόταν μέχρι και το 2011 για να παραιτηθεί μόλις το 2013 όταν ανέλαβε την προεδρία. Υποθέτω, πληρωνόταν και από τον ΔΗΣΥ ως ηγέτης. Χώρια που το διατηρούσε και το γραφείο του. Αυτό και εάν.

Και οι δουλειές πήγαν πάντα μια χαρά. Μόνο αυτά του OCCRP θα συντηρούσαν εφτά γενιές κανονικά, με την ελάχιστη χρέωση. Διευκρινίζω: διάψευση δεν υπήρξε ακόμα, η υπεράσπισή του είναι πως δεν παραβίασε τον νόμο και ουδείς είπε το αντίθετο, έστω και εάν εγείρεται μείζον ζήτημα πολιτικής ηθικής, λόγω της φύσης της δουλειάς της Troika Laundromat εάν όλα αυτά ευσταθούν.

Τον κόπο του και μόνο, που λέμε, να χρέωνε λοιπόν στα 635.000.000, πώς τα κατάφερε να βρεθεί σε αυτή την τραγική κατάσταση ώστε, πέρσι, προκειμένου να κάνει διακοπές, να χρειαστεί να αποδεχθεί την πρόσκληση φίλου του και να να πάει μες την τροπική ζέστη σε κάτι νησιά απέναντι από την Αφρική, τις Σεϋχέλλες;

Και να μην έχει κιόλας τίποτα άλλο, εξ όσων θυμάμαι, για να δηλώσει από κάτι αμπέλια που του έδωσαν λέει οι θείοι του. Τι να τα κάνει γέρος άνθρωπος τα αμπέλια, μάνα μου; Μέσα-μέσα άλλωστε, που πίνει κανά ποτηράκι δεν πίνει κρασί. Προτιμά ουίσκι. Ούτε καν ζιβανία. Το πολύ-πολύ να βγάλει κανά σουτζιούκκο για το τσίλλημαν.

Ξέρετε, τα γράφω γιατί και εγώ νιώθω άβολα ώρες-ώρες. Εδώ, όπως πάει, θα τον γράψουμε στο ΕΕΕ μέχρι το πόθεν έσχες του 2020. Και είναι και σπάταλη η οικογένεια, βρε παιδί μου, να τον βοηθήσει να βάλει τίποτα στην άκρη. Από πάρτι σε πάρτι κι από heater σε air condition.

Λόγω δε της δυσκολίας της ημέρας, δεν θα μπω καν στο ερώτημα εάν, με βάση τα ως άνω, θα έπρεπε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, νοουμένου ότι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος διαχειρίστηκε έτσι τα οικονομικά του -διότι επαναλαμβάνω, εγώ δεν πιστεύω ότι είπε ψέματα στο πόθεν έσχες- διαχειρίζεται την οικονομία και μαζί τις τύχες όλων μας.

Όχι δεν θα μπω. Διότι, πάντα μπορεί να υπάρχει και κάτι που δεν γνωρίζουμε.

Ένας άνθρωπος ο οποίος έχασε και ο ίδιος χρήματα από το κούρεμα, όπως εκείνος δήλωσε σε συνέντευξή του το Γενάρη του ’14, αν και μέχρι σήμερα αρνείται να πει πόσα-–το γιατί δεν το γνωρίζω…- την ώρα που οι συμπέθεροί του τον αδίκησαν και -αφού δεν είχαν inside information από κανέναν- δεν του είπαν να τα πάρει και εκείνος στη Βρετανία…

… ένας τέτοιος άνθρωπος, λοιπόν, ο οποίος απέμεινε με 213.500 ευρώ περιουσία όλες κι όλες και όμως, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε αλλά επαναδιεκδίκησε και επανεξελέγη στην προεδρία προκειμένου να σώσει τη χώρα του παρά τις αντιξοότητες, πτωχός πλην γενναίος…

… ένας τέτοιος άνθρωπος, κάποιον άσο θα έχει στο μανίκι κι ας μην κατάφερε να βάλει τίποτα στην άκρη. Μπορεί για όλα να φταίει το κούρεμα, ο κρόταφος, το πιστόλι κ.λπ. Κάτι άλλο παίζει σίγουρα.

Διότι μόνο από τα… χαρτόσημα στα 635.000.000 ζεις ζωή βασιλική. Όχι να τους έχεις να σε κατηγορούν κιόλας και να σου αποδίδουν αδιαφάνεια για μία εταιρεία, λέει, στις Παρθένες Νήσους όταν το μόνο σχετικό με τα παρθενικά πράγματα με το οποίο μπορεί να συνδέσει κανείς το όνομα του, είναι η παραβολή των Μωρών Παρθένων.

Έτσι πιάστηκε και αυτός ο καημένος που δεν έβαλε στην άκρη λίγο λάδι και όταν ήρθε ο νυμφίος βρέθηκε απέξω με την πόρτα κλειστή, έχοντας χάσει τα πάντα. Και έχοντας απομείνει μόνο με τα παλιάμπελα.

Κάτι που δεν τον εμπόδισε -για να δείτε!- να βοηθήσει τις φρόνιμες παρθένες του περίγυρού του, να φέρουν πίσω το δικό τους λάδι, όταν είχε καεί κιόλας… ολόκληρο το ελαιοτριβείο.

Ένας τέτοιος άνθρωπος πάντα θα έχει προνοήσει και δεν θα χαθεί. Ακόμα και τίποτα να μην του απέμεινε, έχει πάντα φίλους ας μην ξεχνάμε. Και μια φωλιά στις Σεϋχέλλες για να αποσυρθεί.

Τι άλλο να νιώσει κανείς που έχει αυτόν τον λεβέντη για ηγέτη, εκτός από περηφάνια;