Μπροστά στο εικόνισμα. Αλλά και πίσω από αυτό...

Ας αρχίσουμε από το βασικό: η έκθεση του γενικού ελεγκτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, ό,τι κι αν νομίζει κανείς γι' αυτήν. Άλλωστε η λέξη δεν έχει πάντα θετική ή αρνητική σημασία. Μπορεί, καλή ώρα εδώ, να έχει και τα δύο.

Ενδιαφέρουσα δε είναι τόσο στο περιεχόμενό της όσο και στον χρόνο που επέλεξε ο κ. Μιχαηλίδης να τη δημοσιοποιήσει.

Το έκανε την ώρα που ο τόπος βοούσε για την υπόθεση του σφαγείου και τα ΜΜΕ είχαν αρχίσει να ασχολούνται με τις «πλάτες» τις οποίες ο γενικός ελεγκτής κατηγορείται ότι έκανε στη γενική λογίστρια.

Ακολουθώντας τον σίγουρο δρόμο, ο κ. Μιχαηλίδης έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση στην οποία συνδέει τον εκ των βασικών του κατηγόρων πρώην ΥΠΕΣ Σωκράτη Χάσικο, αλλά και τον ΔΗΣΥ ως κόμμα μέσω του εξ απορρήτων του Αβέρωφ Νεοφύτου, με το ζήτημα των διαβατηρίων. Και οδηγεί, εύκολα και γρήγορα, μέσω της αντιπολίτευσης το θέμα στη Βουλή.

Παρενθετικά: όταν ένα θέμα πάει στη Βουλή, τη δική μας, νικητής είναι -εννέα στις δέκα- αυτός που κερδίζει τη μάχη του θεάματος και του λαϊκισμού. Αυτό έχει πρωτίστως να κάνει με το επίπεδο των βουλευτών, το οποίο η λαϊκή ψήφος, πλέον ακόμα περισσότερο η λαϊκή αδιαφορία και η αποχή εκλέγουν.

Σε αυτό δε το show και ο κ. Μιχαηλίδης γνωρίζει πως, έχοντας απέναντί του ένα κόμμα όπως ο ΔΗΣΥ και μία επταετία κατά παρασάγγας πιο διεφθαρμένη από οτιδήποτε άλλο έχει γνωρίσει ο τόπος, αλλά και συμπαραστατούμενος από τη χορωδία των βουλευτών της αντιπολίτευσης, θα καταφέρει να λειτουργήσει και πάλι ως αντίβαρο στον έλεγχο των πλείστων ΜΜΕ από την κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα. Και μάλλον θα νικήσει.

Ο λαός θα χαθεί για άλλη μία φορά στη θάλασσα των στοιχείων και των ισχυρισμών και, με την υπομονή του να έχει προ πολλού εξαντληθεί από την προκλητικότητα με την οποία η διαφθορά αναβλύζει από παντού, την ώρα που ο ίδιος δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο, θα καθίσει πεινασμένος και διψασμένος για θέαμα μπροστά στην τηλεόραση έτοιμος να εκτονώσει την οργή του. Οι ρόλοι δε στο θέαμα θα έχουν, όπως πάντα, διαμοιραστεί.

Αν εγώ κρατώ κάτι από την έκθεση; Θεωρώ πολύτιμο το στοιχείο πως για άλλη μία φορά, και κάθε φορά, τα πάντα περνούν μέσα από πολιτικές αυλές προκειμένου να γίνει η όποια δουλειά στη χώρα μας. Αυτό δείχνει και τη διαφορά της, αν και περισσότερο επί των ημερών των τωρινών, με την όποια κανονική χώρα η οποία θέλει να προσελκύει επενδύσεις ώστε να γεμίζουν τα δημόσια ταμεία αντί οι τσέπες διαφόρων. Πολιτικών και άλλων.

Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM