Ο όρος «πολιτική ευθιξία» αναφέρεται στην ευαισθησία και την ηθική υπευθυνότητα που επιδεικνύει ένα πρόσωπο σε δημόσια θέση ή αξίωμα όταν αναλαμβάνει τις ευθύνες για λάθη και παραλείψεις, είτε δικές του είτε υφισταμένων του, και παραιτείται από τη θέση του.
Η πολιτική ευθιξία αποτελεί ένδειξη πολιτικού ήθους και σεβασμού προς τον πολίτη. Δεν επιβάλλεται, δεν εκβιάζεται, δεν υπαγορεύεται με αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ούτε εξαναγκάζεται με οργή. Είναι ζήτημα συνείδησης: Ή την έχεις ή δεν την έχεις.
Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί διάφορα θλιβερά γεγονότα σε τούτο τον τόπο εξαιτίας της κρατικής ολιγωρίας και ανεπάρκειας. Απέναντι σ' αυτά τα γεγονότα, όσο κι αν προσπαθήσουμε, δεν θα βρούμε παρά μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού παραιτήσεις κρατικών και αιρετών αξιωματούχων για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Αντίθετα, πληθαίνουν οι περιπτώσεις αξιωματούχων που μένουν γαντζωμένοι στην καρέκλα τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους.
Οι πλείστοι αξιωματούχοι έμαθαν να στρογγυλοκάθονται στις καρέκλες της εξουσίας, αδιαφορώντας για τους πάντες και τα πάντα. Δεν νιώθουν τύψεις, δεν διαθέτουν ενσυναίσθηση, δεν επηρεάζονται από τη λαϊκή κατακραυγή. Δεν διαθέτουν πολιτική κουλτούρα, ούτε θεσμική λογοδοσία. Έμαθαν να κυβερνούν με τη λογική τού «δεν φταίει κανείς» ή του «εγώ εν τζαι…», να επιρρίπτουν τις ευθύνες σε άλλους ή στις προηγούμενες κυβερνήσεις, να ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους.
Όλοι αυτοί που περιέγραψα πιο πάνω είναι οι λεγόμενοι «μουσαμάδες» της πολιτικής και της εξουσίας: στεγνοί, άκαμπτοι και αδιάβροχοι απέναντι στις δικές τους ευθύνες, στην ηθική και στο δημόσιο αίσθημα. Είναι αναίσθητοι, αδιάφοροι και παχύδερμοι.
Φωτεινά παραδείγματα
Να θυμίσουμε στον Προέδρο Χριστοδουλίδη και στους υπουργούς του, ότι ο μακαρίτης ο Κύπρος Χρυσοστομίδης είχε την παρρησία, το θάρρος, την ευθιξία να υποβάλει την παραίτησή του, τον Δεκέμβριο του 2008, από τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης μετά την απόδραση του ισοβίτη Αλ Καπόνε από το Απολλώνειο Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για μήνες. Ο κ. Χρυσοστομίδης δεν είχε συμπληρώσει καν 10 μήνες θητεία. Την παραίτησή του για λόγους ευθιξίας υπέβαλε και ο τότε Αρχηγός της Αστυνομίας, Ιάκωβος Παπακώστας. Ήταν ευθύνη τους να φρουρούν τον ισοβίτη; Σαφώς, όχι. Ανέλαβαν, όμως, την πολιτική ευθύνη και έφυγαν με το κεφάλι ψηλά. Με αξιοπρέπεια.
Για τους περισσότερους, η αξιοπρέπεια είναι το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο. Κάποιοι άλλοι, όμως, δεν έχουν αναστολές να εξευτελιστούν απλά και μόνο για να διατηρηθούν στην υπουργική τους καρέκλα.
Στο διά ταύτα
Και φτάνουμε στο διά ταύτα: Τι πολιτικούς και αξιωματούχους θέλουμε;
Θέλουμε ηγέτες που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, που να θέτουν το συμφέρον της πατρίδας και του πολίτη πάνω από το προσωπικό, κομματικό και οικονομικό συμφέρον.
Θέλουμε να είναι έντιμοι, να λογοδοτούν, να παραδέχονται τα λάθη τους, να παραιτούνται όταν χρειάζεται.
Θέλουμε αξιωματούχους με γνώση του αντικειμένου τους και ικανότητα διοίκησης. Να νοιάζονται, να ακούν. Να μη χάνονται στη χλιδή και στους τίτλους.
Έχει ανάγκη αυτός ο τόπος από πολιτικούς και ηγέτες με τόλμη, με πολιτικό και προπαντός με ηθικό ανάστημα….
ΥΓ: Η ταπεινότητα δεν είναι αδυναμία, είναι φρένο στην αλαζονεία κ. Χαρτσιώτη.
michalis.h@politis.com.cy
