Η κόντρα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για την παρουσία της ηγεσίας του πρώτου στο μνημόσυνο του Γεώργιου Γρίβα μπορεί να θεωρηθεί εκ πρώτης όψεως ως φυσιολογική από τη στιγμή που πλειστάκις διχάζει το ζήτημα εδώ και δεκαετίες. Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται είναι αν η αντιπαράθεση των δύο κομμάτων, στην παρούσα φάση, αποτελεί ουσιαστικά την αρχή μιας μακράς προεκλογικής εκστρατείας για τις εκλογές του 2026, αλλά και σαφώς και για τις επόμενες προεδρικές εκλογές: Η απάντηση δεν έχει μονοσήμαντο χαρακτήρα. Τα κόμματα συνολικά, ιδιαίτερα εκείνα τα οποία αγωνιούν είτε για την πρωτοκαθεδρία τους, όπως είναι Ο ΔΗΣΥ, είτε για να κρατήσουν τα ποσοστά τους σε υποφερτά επίπεδα, όπως είναι το ΑΚΕΛ, ανοίγουν εκ νέου τη στρόφιγγα μιας «ετεροχρονισμένης συζήτησης», η οποία δυστυχώς δεν περιορίζεται σε αντιπαράθεση ηγεσιών αλλά καθίσταται συνεχώς εξωστρεφής και δημιουργεί ένταση και φανατισμό στην κοινωνία.
Ο ΔΗΣΥ, με τη σύσσωμη παρουσία του στο μνημόσυνο του στρατηγού Γρίβα και κυρίως με την παρουσία της προέδρου του Αννίτας Δημητρίου, παραδέχθηκε εμμέσως ότι οι προηγούμενες αποφάσεις περί ανάγκης να «ατενίσουμε το μέλλον και όχι να στραφούμε προς το παρελθόν», ήταν, είτε λανθασμένες είτε ανεπίκαιρες, κάτι που αναγκάζει το κόμμα να προχωρήσει σε διόρθωση.
Οι πολιτικές συγκυρίες που επικρατούν όλο αυτό το διάστημα, η δυναμική παρουσία της ακροδεξιάς η οποία απειλεί τον ΔΗΣΥ με διαρροές που υπερβαίνουν, με βάση όλες τις ενδείξεις, τα φυσιολογικά επίπεδα, αναγκάζει την ηγεσία του ΔΗΣΥ να εντατικοποιήσει της κινήσεις της σε τέτοιο βαθμό ώστε ορισμένα ευαίσθητα ζητήματα για τη λεγόμενη λαϊκή και εθνικιστική Δεξιά να ενσωματωθούν εκ νέου ως επίσημη πολιτική του κόμματος. Εν ολίγοις, ορισμένες σταθερές της σημερινής κομματικής πραγματικότητας επέβαλαν στην ουσία στην ηγεσία του ΔΗΣΥ να επαναφέρει στο παιχνίδι πρακτικές, για να μην υπερκεραστεί από την οργανωμένη πλέον ακροδεξιά, η οποία πλειοδοτεί σε συνθήματα και εθνικιστικές πολιτικές. Ενδεικτική επί τούτου η δήλωση χθες του αντιπροέδρου του ΔΗΣΥ, Γιάννη Καρούσου, στον Πολίτη 107.6 & 97.6, ότι ο ΔΗΣΥ «με την παρουσία του στο μνημόσυνο ήθελε να δηλώσει ότι το κόμμα τιμά τον αγώνα του 55-59 και τον αρχηγό της ΕΟΚΑ». Επομένως, αυτή η παρουσία ήταν συνειδητή και είναι μια από τις πολλές πρακτικές που φαίνεται ότι θα ακολουθήσει ο ΔΗΣΥ για να περιορίσει τις διαρροές προς την ακροδεξιά. Εν ολίγοις, ο ΔΗΣΥ επιχειρεί να στείλει το μήνυμα πως είναι μεν μια παράταξη η οποία έχει το στίγμα της φιλελεύθερης Δεξιάς, αλλά δεν έχει πρόθεση να χαρίσει ψηφοφόρους προς το ακραίο ΕΛΑΜ.
Από την άλλη, το ΑΚΕΛ επιδιώκει την όξυνση της κόντρας με στόχο να τονίζει τις παλινωδίες του ΔΗΣΥ από τη μια και από την άλλη να παρουσιαστεί ως το μόνο κόμμα που έχει συγκεκριμένη στάση για τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, κυρίως για όλους εκείνους που ηθελημένα ή άθελά τους συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ επιδιώκει βεβαίως να στείλει το μήνυμα στα ευρύτερα στρώματα της κεντροαριστεράς ότι είναι το κόμμα εκείνο θα τίθεται ως ανάχωμα σε πιθανή άνοδο της ακροδεξιάς, ιδιαιτέρως από τη στιγμή που τα κόμματα του Κέντρου ταυτίζονται πλέον με το κυβερνών σχήμα.
Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι τα δυο μεγάλα κόμματα θα πρέπει να αντιληφθούν ότι, τουλάχιστον επισήμως, είναι οι μόνες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να συμβαδίσουν σε πιθανές εξελίξεις που είναι δυνατόν να υπάρξουν στο προσεχές μέλλον στο Κυπριακό και ότι οι ακραίες κόντρες τους ποσώς βοηθούν την όποια προσπάθεια σε αυτό το πλαίσιο.
